แอนนี่ บรู๊ค เปิดใจในรายการ “แฉ” ทางช่อง GMM25 เล่าว่าตอนก่อนแม่ป่วยติดเตียง และรายได้ในวงการบันเทิงเท่ากับ 0 ที่ยืนในสังคมก็ไม่มี โทรศัพท์ไปของานใครก็ไม่มีใครให้ คำตอบที่ได้กลับมาคือรอก่อนนะ รอมาเป็น 10 ปีก็ไม่ได้ เราและลูกเราต้องกินใช้ก่อนแม่ป่วยอีก ตอนที่ลูกบอกว่าแม่ครับ ผมอยากเรียนโรงเรียนที่มีฝรั่งเยอะๆ ผมอยากเรียนโรงเรียนที่พูดภาษาอังกฤษเยอะๆ จังเลยแม่ ตอนนั้นเขา 5-6 ขวบ พูดกับเราแบบนี้ เราก็รู้สึกว่าแล้วจะไปหาเงินที่ไหน ตอนนั้นทำน้ำพริกขายกระปุกละ 30 บาท ทำหมูฝอยขาย ทำงานกระจุกกระจิก รับหมดทุกอย่างก็ไม่พอ ไม่เคยเกี่ยงงานเลย

ทุกคนก็ถามว่าทำไมไม่ให้ลูกไปเรียนโรงเรียนวัด เราไม่ได้บอกว่าโรงเรียนวัดไม่ดี คนที่ได้ดีจากโรงเรียนวัดก็เยอะมาก บางคนก็บอกว่าทำไมไม่รู้จักจมให้ลง ก็อยากบอกคุณว่าเมื่อลูกเรามีความคิดแบบนี้ และพูดกับเราว่าอยากเรียนโรงเรียนที่พูดภาษาอังกฤษ ใจคนเป็นแม่ คุณได้ยินแบบนี้ คุณรู้สึกว่าอยากทำอะไรเพื่อลูกคุณไหม คุณจะสู้ไหม แล้วงานวันนั้นก็ไม่มี พอเพื่อนโทรมาหาว่าไปไหม ร้องเพลง นั่งดริงก์ ฉันพูดอย่างไม่อายว่าไป เพราะอย่างน้อยเรารู้ว่าเราทำอะไรอยู่ คนส่วนมากที่ไปก็ถูกมองว่าแย่อยู่แล้ว ก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว เราไปหาอนาคตให้ลูกเราดีกว่า พอไปก็ได้เงินมาส่งลูกเรียน ก็ไปๆ กลับๆ แบบนี้ 5 ปี

 วันนั้น 10 ปีที่แล้ว แอนอาจจะเป็นผู้หญิงที่ไม่ดี ดูแย่มากในสายตาทุกคน ดูมั่วซั่ว ร้ายกาจ ไม่น่าให้อภัย จากนั้นแอนนี่พูดเสียงสั่นเครือว่า แต่ในระยะ 10 ปีที่ผ่านมา ตนสามารถนั่งอยู่ตรงนี้ ตนเป็นแม่ของ ด.ช.ฑีฆายุ ได้อย่างภาคภูมิใจมาก ตนทำหน้าที่อย่างดีที่สุดมากๆ ก่อนจะเริ่มน้ำตาไหลและขอโทษทุกคน บอกไม่ได้ตั้งใจจะดึงดราม่า บางคนชอบพูดว่าเอาความน่าสงสาร เอาดราม่ามาขายอีกแล้ว