ถือเป็นคู่แม่ลูกดาราดังที่น่ารัก และมีโมเมนต์อบอุ่นให้แฟนๆ ชมอยู่เสมอ สำหรับ แม่หมู พิมพ์ผกา และลูกชายสุดฮอต นาย ณภัทร ล่าสุดเฟซบุ๊ก หมู พิมพ์ผกา เสียงสมบุญ เผยเรื่องราวเมื่อ 6 ปีก่อน ครั้งน้องนาย เข้าสู่วงการแรกๆ ดังข้อความด้านล่าง 

".... 6 ปี มาแล้ว กล้ามแขนแม่ยังเป็นมัดๆ .... แรกเริ่มน้องนายเข้าสู่วงการ ช่วงนั้นออกเดินทางทุกวัน ทุกวันจริงๆ แฟนคลับส่งของกินมาให้ทุกวัน แม่ก็กลัวแฟนคลับ จะถามว่าอร่อยไหม?? แล้วจะตอบเขาไม่ถูก... ก็เลย กิน กิน กิน .....เหนื่อย ก็กิน !!!  ไม่ต้องรอถึง 6 ปีหรอก!!!  กินแบบนั้น 2 ปี ก็กลายสภาพแล้ว 

6 ปีที่ผ่านมา ได้รับเสียงตอบรับของประชาชน งานน้องนายเข้ามามากมายทุกวัน..... แม่นั้น ทำทุกอย่าง สากกะเบือ ยันเรือรบ ... เพื่อซัพพอร์ทน้อง...  ตั้งแต่ วางแผนงาน เจรจา นัดหมาย รับงาน ทำคิว ทำเสื้อผ้า  ขับรถ วางคอนเท้นท งานโซเชียล เป็นทนาย นั่งอ่าน และนั่งแก้สัญญาให้เป็นธรรม.... หุงหาอาหาร  รวมทั้งงานบ้าน  และ ความเป็นแม่นั้น  ก็ต้องยังคงอยู่ไว้ด้วย ...ใช้โทรศัพท์ 2 เครื่องมี LINE Account ทั้งหมด 6  Account. เพราะธุรกิจเครื่องสำอางค์ที่ทำก็ยังคาราคาซังอยู่....  

 

พระเจ้า !!!! ฉันผ่านมันมาได้อย่างไร???  ... โดยไม่มีผู้ช่วยเลย!!!!!. ไม่มีแม้แต่ แม่บ้าน.คอยดูแลยามหิว ยามเหนื่อยล้า ช่วยขนของขึ้นรถลงรถ ( มีแบบเข้าทำความสะอาด อาทิตย์ละ 1 วัน) .... 

งานที่หนักที่สุดปวดหัวที่สุดตอนนั้น น่าจะเป็นการอ่านไลน์  ทั้ง 6 Account ของงานต่างๆที่ติดต่อเข้ามา  ทั้งงานราช งานหลวง .... เชื่อไหมอ่านวันละ 20-30 งานก็เคยมี.  แต่ละงานมีโจทย์มาให้ตีความ  ให้ถอดสมการ แสคว รูท  บางทีเขียนมาเป็นหน้ากระดาษ A4 

งานที่ยากที่สุด คือ .... งานที่จะต้องตอบปฏิเสธ. นั่นทำเราหนักใจอย่างที่สุดแล้ว !!! ..... ต้องหา ต้องคิด ถ้อยคำปฏิเสธงานอย่างไร ที่จะรักษามิตรภาพดีๆไว้ .. เพราะเท่ากับเราปฏิเสธความรักความปรารถนาดีของผู้คนที่มอบให้น้อง.....  แต่ ก็ต้องจำใจปฏิเสธ เพราะ เรื่องเงินไม่ใช่เรื่องที่เราต้องการ แต่เพื่อโอกาสข้างหน้าของณภัทร (ซึ่งต้องวัดใจอย่างมาก )... แต่ก็ทำให้รู้ว่าเราที่เราคิดไว้นั้น ไม่ผิดเลย...   คิวงานของงานน้องนั้น ต้องจองคิวกัน “3 เดือนล่วงหน้า”...  ทำงานเกือบทุกวัน เป็นเวลา 5 ปีเต็ม .... ใช่ค่ะ 5 ปีเต็มๆ 

และแล้ว สุดท้าย แม่ก็หายเหนื่อย!!! ได้พักจากการอ่านไลน์ ได้อยู่แบบนิ่งๆยาวๆ ... เพราะ ปี 63 .. "โรคระบาดโควิด"...  เรียกว่า  "เทกระดานทิ้ง" ทุกคิว ทุกบาททุกสตางค์ ... ต้องหยุดหมด ทุกคน ทุกอาชีพไม่เว้น หน้าอินทร์หน้าพรหม...  ต้องสยบให้ “ไอ้ต้าวโควิด” 

1 ปีผ่านไป เข้าต้นปี 64 ไลน์งาน ก็เริ่มกระหน่ำติดต่องานเข้ามา  แต่สุดท้าย!!! ก็ต้องเทกระดานทิ้งอีก เพราะโควิดระรอก3  และในไม่ช้า จะตามมาด้วยระรอก4 แน่นอน ...ฟันธง!!!! 

ใช่ค่ะ คนอย่างแม่หมู. ให้อยู่นิ่งๆ คงไม่ได้ เคยทดลองอยู่นิ่งๆ มาแล้ว เมื่อหลายปีก่อน กลับกลายเป็นโรคซึมเศร้า ( หมอไม่ได้บอก!! บอกกับตัวเองนี่แหละ มึงเป็นแน่) ไปหาหมอเล่าอาการให้ฟัง. หมอให้ยาแก้ซึมเศร้ามากิน กินไปเม็ดเดียวก็โยนทิ้ง ใจสั่น ไม่ไหว .. (ยาแพงมาก จะทิ้งก็เสียดาย  รอหมดอายุค่อยทิ้ง เผื่อมีคนเศร้า)  แหม่!!! อ้วนด้วย เศร้าด้วย อีป้าเอ้ยย!!  

..... ไม่เอา ๆ แบบนั้น .....คนอย่าง พิมพ์ผกา เหนื่อยมาทั้งชีวิต ก็ต้องหาเรื่องเหนื่อยกันต่อไป...  หันซ้ายหันขวาเจอต้นไม้ที่เคยเลี้ยงไว้ ... จึงเริ่มหันมาดูแล รดน้ำ พรวนดิน ใส่ปุ๋ย ... ... และ “แคคตัส” ที่แฟนคลับเคยให้ไว้ เมื่อ 5 ปีที่แล้ว  ก็เริ่มพาเพื่อนๆมาอยู่ด้วย มากขึ้นๆๆๆๆๆ .... ทั้งที่เป็นบ้านเล็กๆ ในเมือง พื้นที่น้อย แดดน้อย ... ก็ยังอุตส่าห์หารถเข็นมาใส่เข็นออกไปตากแดด....  หาเรื่อง หางานทำไปเรื่อย คอยถ่ายรูป สวยๆ ลง ig เมื่อเค้าออกดอก ....  ที่เต็มก็แบ่งขายในโซเชียล ได้ด้วยนะเธออว์ !!!!  

ทุกวันนี้ไม่เคยเหงา ...  เลี้ยงแคคคัส ก็เหมือนเลี้ยงสุนัข ... เพียงแต่ว่า แคคตัส ไม่เคยมีที่สิ้นสุด .. หาซื้อง่าย แม้ในสถาณการ์ณโควิด ระรอก 3-4 ...  ขอบคุณแคคตัส  ที่ช่วยเยียวยาจิตใจ  และหวังว่าหลายๆคน จะเจอสิ่งที่ช่วยเยียวยา หัวใจให้เกิดสุข ในยามที่บ้านเมืองเป็น”ยุคมืด” ....  “อดทนไว้นะ อดทนไว้ เดี๊ยวมันก็ผ่านไป “ 
.
#บันทึกไว้อ่าน #เรื่องเล่าของแม่หมู  #ใครอ่านจบนี่รักกันจริง"