วันที่ 14 ก.ย.66 ร.ต.อ.สุรันต์ เบื้องบน พนักงานสอบสวน สภ.เบตง ได้รับแจ้งจากชาวบ้านว่า พบศพผู้เสียชีวิต บริเวณริมลำธาร ใกล้กับสะพานอัยเยอร์เบอร์จัง ต.เบตง อ.เบตง จ.ยะลา จึงรีบรุดไปตรวจสอบ พร้อม พ.ต.ท.รุสมาน ดีนามอ รอง ผกก.สอบสวน พ.ต.ต.ศิริวัชร์ หลีเจริญ สว.สอบสวน เจ้าหน้าที่ตำรวจ ตชด. แพทย์ พยาบาล อาสาสมัครกู้ภัยสว่างเบตงธรรมสถาน

เจ้าหน้าที่ต้องเดินเท้าลงไปในหุบเหวลึกประมาณ 20 เมตร และห่างจากสะพานประมาณ 50 เมตร จึงพบศพอยู่ริมรำธาร สภาพศพนอนหงาย หนังแห้งติดกระดูก เสื้อผ้าก็เปื่อยยุ่ย ย่อยสลายเกือบหมดแล้ว มีแมลงวันตอมส่งกลิ่นเหม็นไปทั่ว ไม่พบหลักฐานเอกสารใดๆในตัวผู้เสียชีวิต คาดเสียชีวิตมานานประมาณเกือบเดือน ที่บริเวณเหนือข้อมือข้างขวาของผู้เสียชีวิตมีรอยสักคำว่าแม่ และเหนือข้อมือข้างซ้ายมีรอยสักคล้ายไม้กางเขน บริเวณหน้าอกมีรอยสักยันต์ แต่ไม่สามารถระบุเพศได้ มีสุนัขพันธุ์ทางสีขาวลายน้ำตาล 1 ตัว สภาพผอมแห้ง อยู่ข้างๆศพ เจ้าหน้าที่จึงนำศพที่พบไปชันสูตรอย่างละเอียดที่โรงพยาบาลเบตง ถึงสาเหตุการเสียชีวิต และจะทำการตรวจสอบว่าผู้เสียชีวิตเป็นใคร ส่วนสุนัขที่เฝ้าอยู่ข้างศพ อาสาสมัครกู้ภัย จำได้ว่า เป็นเจ้าโก๋ สุนัขที่อาสาสมัครกู้ภัยเลี้ยงไว้ที่ศูนย์กู้ภัย จึงนำไปให้สัตว์แพทย์ทำการตรวจรักษาเพราะอยู่ในสภาพอ่อนแรง ร่างกายสูบผอม คาดว่าคงเฝ้าศพมานานและไม่ได้กินอะไร

นายขนบ ชาวนา ประธานมูลนิธิกู้ภัยสว่างเบตง เล่าว่า สุนัขที่เฝ้าศพ ชื่อเจ้าโก๋ เป็นสุนัขที่มีอายุมากแล้ว อาสาสมัครกู้ภัยได้เลี้ยงไว้ที่ศูนย์ มาเป็นระยะเวลา 7-8 ปีแล้ว เจ้าโก๋ได้หายออกมาจากศูนย์กู้ภัยประมาณเกือบเดือนแล้ว ตามหาก็ไม่พบ ตนและเจ้าหน้ที่กู้ภัย ก็แปลกใจเหมือนกันว่าทำไม เจ้าโก๋ มาเฝ้าศพได้อย่างไร แถมเฝ้าไม่ไปไหน จนร่างกายสูบผอม ไม่มีเรี่ยวแรงอีกด้วย