นายจิรายุ สุกใส กล่าวกับผู้สื่อข่าวว่า ดีใจมากที่เจ้าหน้าที่ของไทย ประสานงานให้ตนได้เดินทางกลับบ้านพร้อมคนงานคนอื่นๆอีกหลายคน ตนเองถูกยิงเมื่อช่วงเช้าวันที่ 7 ต.ค.2566 ที่ผ่านมา ในช่วงเวลา 7 โมงเช้า พวกตนกับคนงานไทยและคนต่างประเทศ อีก 5 คน พากันอยู่ในห้องพัก ได้ยินเสียงปืนดังเข้ามาในบริเวณที่ผัก เสียงปืนดังมาก พวกตนไม่รู้ว่าใครเป็นคนยิงในช่วงแรกๆ อีกไม่นานก็มีรถถังวิ่งออกมาและยิงกับมือปืนที่เข้ามายิงพวกตน พากันอยู่ในห้องแบบให้เงียบที่สุด และสิ้นเสียงปืนเงียบลง จนกระทั่ง ตนเห็นคนตาย นอกที่พัก 4 คน เป็นพวกที่เข้ามายิงพวกตนช่วงเช้า ตนเองถูกยิงเข้าที่ ไหล่ขวา ได้รับบาดเจ็บ พอช่วงสาย วันที่ 8 ต.ค.66 ก็ประสานกับนายจ้าง นำตัวไปรักษา ทำบาดแผลกับหมอ ที่โรงพยาบาล และประสานกับญาติเพื่อขอกลับประเทศ ส่วนเพื่อนคนไทยที่หลบในที่พัก ด้วยกันหายตัวไปตั้งแต่วันปะทะวันแรกคนหนึ่ง ทิ้งแต่โทรศัพท์ไว้ ไม่ทราบว่าหนีไปไหน และช่วงที่ตนเองถูกยิง และหลบในที่พัก ก็ได้แต่คิดถึง พ่อกับแม่ให้ช่วยชีวิตให้ปลอดภัย เพราะถูกยิงเข้าที่ด้านหลังไหล่ขวา พระที่ห้อยที่คอ นำขึ้นมาพนมมือไหว้ ขอให้คุ้นครองชีวิต เป็นพระที่ตนเองเคารพนับถือ ได้มาจากอำเภอท่าตูม ท่านชื่อว่าหลวงตาพงษ์ พรหมสโร วัดโพธิ์ศรีสว่าง อ.ท่าตูม จ.สุรินทร์ ตนได้พระที่ห้อยอยู่ที่คอ ทำให้ตนยกขึ้นกรายไหว้ ขอพรท่านได้ช่วยให้รอดปลอดภัย จนกระทั่งปลอดภัยกลับถึงบ้านในวันนี้ ส่วนจะกลับไปทำงานที่อิสราเอลหรือไม่ ตนตอบว่า ไม่ไปอีกแล้วหางานทำที่ไทยดีกว่า

นายกำจร สุกใส อายุ 48 ปี ผู้เป็นพ่อ บอกกับผู้สื่อข่าวว่า ดีใจมาก ที่ลูก ปลอดภัย แม้จะถูกยิงเข้าที่ไหล่ขวา แต่ก็ไม่สาหัสมาก ได้รับการรักาในเบื้องต้นแล้ว ปลอดภัย หลังจากประกอบพิธีเรียกขวัญแล้วก้จะพาไปหาหมอ เพื่อการรักษา ให้ดีขึ้น ตนเองขอบคุณหน่วยงานราชการทุกหน่วยที่ช่วยพาลูกกลับมาถึงบ้านจนปลอดภัย ขณะที่ผู้เป็นแม่ นางจำรัส สุกใส อายุ 42 ปี กล่าวว่า ดีใจมากที่ลูกเดินทางกลับถึงบ้านแล้ว ได้ทำพิธีเรียกขวัญให้เขาเพื่อเขาจะได้มีกำลังใจ มีญาติมาร่วมงานหลายคนดีมาก พร้อมขอบคุณหน่วยงานราชการต่างๆที่ให้ความช่วยเหลือให้ลูกได้เดินทางกลับบ้านอย่างปลอดภัยแม้จะได้รับบาดเจ็บบ้างเล็กน้อย แต่ไม่อันตรายถึงชีวตขอบคุณมากจริงๆ