วันที่ 19 ธ.ค.66 ผู้สื่อข่าวเดินทางไปในพื้นที่หมู่ 6 (บ้านเนินทอง)ตำบลสลุย  อ.ท่าแซะ จ.ชุมพร พบนางแช่มช้อย  ยิ้มศรี  อายุ 65 ปี มีบ้านพักอยู่ใกล้กับวัดเนินทอง เล่าว่า  เมื่อประมาณ 3-4 เดือนก่อนนางเขียวและเด็กหญิงเอี้ยง อายุ 6 ขวบ ทั้งสองคนจู่ๆเดินเท้ามาขอที่พักอาศัยรู้สึกสงสารและอนุญาตให้อยู่ได้ โดยให้พักอยู่ในขนำในสวนปาล์มน้ำมันห่างจากบ้านเล็กน้อยคิดว่าคงอยู่ได้เพราะขนำหลังดังกล่าวพ่อของตนเคยมาพักอาศัยอยู่แต่ตอนนี้พ่อเสียชีวิตไปนานแล้ว  หลังเข้ามาอยู่แล้วนางเขียวได้ขอปลูกผักไว้ทำอาหารกินกับเหลนตนก็อนุญาตเพราะเห็นใจและสงสาร

นางแช่มช้อย  เล่าอีกว่า ก็จะให้พักอาศัยอยู่ไปเรื่อยๆเพราะนางเขียวก็อายุมากแล้วจะไปเช่าห้องอยู่ก็ไม่ไหวเพราะไม่มีรายได้อะไรนอกจากเผาข้าวหลามขาย แต่ก็ไม่ได้ทำขายทุกวันจะรับจ้างก็ไม่ไหว

ด้านนางเขียว อายุ 82 ปี เล่าว่า ตนเป็นคนชาวเมียนมา เข้ามาอยู่อาศัยทำงานฝั่งประเทศไทยเมื่อ 60 ปีก่อน โดยรับจ้างทั่วไปจนมีลูกหลานเหลนเป็นคนไทยกันหมดต่างก็แยกย้ายกันไป  ส่วนเด็กหญิงปรียารักษ์  หรือน้องเอี้ยง เกลี้ยงรส  อายุ 6 ขวบ ซึ่งเป็นลูกของหลานสาว พ่อแม่เด็กเป็นคนไทย ขณะนี้น้องเอี้ยงเรียนอยู่ที่โรงเรียนบ้านเนินทอง ชั้นอนุบาล 3 พ่อแม่ถูกจับคดียาเสพติดและยังอยู่ในเรือนจำ เป็นห่วงอนาคตเหลนถ้าไม่มีทวดแล้วจะทำอย่างไรอยู่กับใคร ใครจะอุปการะ เพราะญาติคนอื่นๆไม่มาดูแลหรือแวะมาเยี่ยม

นางเขียวเล่าอีกว่า ความเป็นอยู่ค่อนข้างลำบากแต่โชคดีที่นางแช่มช้อย ใจดีให้ที่พักอาศัยเป็นที่หลับนอน(นางเขียวพูดไปเช็ดน้ำตาไป) ตั้งแต่รับหลานมาเลี้ยงมีค่าใช้จ่ายมากขึ้นแต่จำเป็นเพราะไม่พ่อแม่ไม่อยู่ดูแลตนต้องรับเหลนมาเลี้ยงแทน ไปไหนก็ไปด้วยกันตลอดถึงตนลำบากก็ขอให้เหลนได้กินอิ่มก็พอใจแล้วตนทำอาชีพเผาข้าวหลามขายมานานกว่า 30 ปี จนถึงปัจจุบันยึดอาชีพเผาข้าวหลามขาย หาลำไม้ไผ่ทำเองทุกอย่าง ไปขายตามตลาดนัดหรืองานวัดใกล้บ้าน แต่ไม่ได้ทำขายทุกวัน”

สำหรับเด็กหญิงเอี้ยง สังเกตว่า เป็นเด็กน่ารัก ผิวพรรณดี พูดจาไพเราะ พูดเก่ง และเป็นเด็กร่าเริง ขณะผู้สื่อข่าวเดินทางไปพบครั้งแรกพบเด็กหญิงเอี้ยง อยู่บ้านเพียงลำพังเดินปรี่เข้ามาทักทายด้วยอัธยาศัยยิ้มแย้มแจ่มใส วอนหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเร่งให้การช่วยเหลือ