กลายเป็นอีกหนึ่งเรื่องราวที่ทำเอาน้ำตาซึมตามกัน และสร้างความประทับใจ อีกทั้งยังเป็นเรื่องราวที่สามารถสร้างกำลังใจให้กับหลายคนที่กำลังเผชิญหน้ากับปัญหามากมาย และหมดหวังกับการต่อสู้ชีวิตเพื่อความอยู่รอดต่อไป เมื่อเด็กชายวัย 10 ขวบ ใช้ช่วงเวลาวันหยุดติดต่อ 3 วัน เดินทางจากจังหวัดสุรินทร์เพื่อเข้าสู่เมืองกรุง ออกมาหาเงินด้วยการเป่าแคน เพื่อนำเงินที่ได้ดังกล่าวไปมอบให้กับยายและเก็บไว้ใช้เป็นทุนการศึกษาต่อไป

โดยผู้ใช้เฟซบุ๊กนามว่า “Jantranon Chayaninsiwakul” ได้โพสต์ภาพและข้อความไว้ว่า เลยเสาไฟไปเพียงครึ่งก้าว คือพื้นที่ห้างใหญ่ ริมแม่น้ำเจ้าพระยา และพื้นที่ตรงหน้าคือตรอกทางเดินสู่ชุมชนชาวสวนที่เหลือพื้นที่แค่สันกระดูกงู

กับบ้านไม่กี่หลังที่เต็มไปด้วยน้ำคล้ำและขยะ ต่างกันราวฟ้ากับเหวถ้าสาวเท้าก้าวไปอีกด้านหนึ่งของรั้วกำแพงสูงบรรยากาศราวสรวงสวรรค์ และวันเด็กวันนี้หลายคนจูงลูกหลานสู่ห้างดังรับแอร์เย็นๆ กินอาหารดีๆ มีเกมส์รางวัลมากมายแจกจ่ายเด็กๆ ในห้างดังนั้น มีเสียงเพลงให้เด็กๆ ได้เต้นรำ ถัดออกไปจากหน้าห้างดังไม่ไกล ใต้เสาไฟฟ้าแดดร้อนๆ มีเสียงเพลงแคนหมอลำครวญคร่ำดังแหวกผู้คน และความร้อนมา เป็นเสียงเพลงพิณแคนจากแดนอีสานใต้ ของเด็กชายคนหนึ่ง จากจังหวัดสุรินทร์

เสียงเพลงสะท้อนความแล้งร้อน และความขาดแคลนภายใน บอกกล่าวความรู้สึกสื่อสารผ่านตัวโน๊ตดนตรี จากลำไผ่ที่ร้อยรัดเป็นเครื่องดนตรี วันเด็กปีนี้เด็กชายเป้ ถือโอกาสวันหยุดติดต่อ 3 วัน จูงมือยายเดินทางจากจังหวัดสุรินทร์ดินแดนช้างศึก อีสานใต้จากบ้านนามุ่งหน้าสู่เมืองฟ้าเมืองสวรรค์ มาเป่าแคนเลี้ยงยาย และหารายได้ใช้ในการร่ำเรียนหนังสือ

เป้อยู่ชั้น ป.4 โรงเรียนบ้านอาคุณ มีตาและยายอาชีพทำนา มารดาบิดาแยกร่างห่างหาย เป้เลยกลายมาเป็นลูกของยายตั้งแต่ยังเล็กๆ ผมถามเป้ว่าวันเด็กอยากได้อะไร เป้ตอบโดยไม่ลังเลอะไร “อยากได้เงินให้ยาย” และได้ไว้ใช้เรียนหนังสือ

ฝีไม้ลายมือของเป้ร่ายกลอนลำผ่านเสียงแคนได้ดีน่าชื่นชม วันเด็กของเขาช่างมากด้วยความหมาย เขาอาจเป็นเพียงในหนึ่งเด็กชาย หรือเด็กๆ ทั่วประเทศ ที่มิอาจใช้วันเด็กเหมือนคนอื่นๆ ถ้าปีหน้าหรือปีต่อๆ ไปให้เด็กเขียนความฝัน หรือคำขวัญเองจะได้ไหม..ไม่ใช่ผู้ใหญ่ยัดเยียดให้จะดีไหมครับ

 

ที่มา :  Jantranon Chayaninsiwakul