นายนทีสุวรรณ์ กันอ่ำ 29 ปี อาสาสมัครมูลนิธิกู้ภัยสว่างสระบุรี จุดหนองแค เล่าว่า ตนเองได้ออกมา แล้วนอนพักผ่อนอยู่ในบ้าน สักพักได้ยินเสียงแม่เด็กร้องว่ามีเด็กจมน้ำ ตนก็เลยลุกขึ้นไปดู พอไปถึงเห็นเด็กน้อยจมน้ำอยู่ในลักษณะนอนคว่ำหน้า ก็เลยให้ชาวบ้านไปอุ้มเด็กขึ้นมา พออุ้มขึ้นมาตนได้จับชีพจรของเด็กดู ปรากฏว่า เต้นช้ามาก ตนเลยลองเปิดปากปั้มหัวใจดูก่อน พอปั๊มได้ 2-3 ครั้ง เด็กมีพฤติกรรมตอบสนอง มีการพ้นน้ำและเฮือกออกมา 2-3 ครั้ง ตนก็ได้ช่วยปั๊มต่อไปเรื่อยๆ และได้ให้เพื่อนโทรเรียกรถกู้ชีพ  ส่วนเพื่อนที่เป็นกู้ภัยอีกคนหนึ่ง พอดีวันนั้นเขามาส่งนม เขาทำอาชีพเกี่ยวกับส่งนมและก็ทำมูลนิธิอยู่เหมือนกัน  ตอนแรกเขานั่งอยู่ร้านค้า เขาได้ยินเสียงแม่เด็กร้องเรียกให้ช่วย เขาก็เลยทิ้งงานตรงนั้นและรีบวิ่งมาช่วยตนเอง บล็อกคอเป่าปากและสลับกันปั้มหัวใจเด็ก พอปั๊มได้ 10 นาที เด็กตอบสนองมากส่งเสียงร้องออกมา ทีนี้ก็โล่งเลย ตนจึงได้โทรเรียกรถกู้ชีพอีกรอบนึง ให้มารับเด็ก เพราะเด็กอาการดีขึ้นมาก รู้สึกตัวเรียก ถาม-ตอบรู้เรื่อง 

         ส่วนตนเองรู้สึกภูมิใจที่เราทำให้เด็กได้ฟื้นขึ้นมา เพราะกรณีแบบนี้ เช่น จมน้ำ โอกาสที่จะได้คืนมาซึ่งมันยากมาก แทบจะร้อยละ 1 จากประสบการณ์ที่เคยเจอมา กว่าจะได้กลับคืนมาและร่างกายสมบูรณ์แบบนี้ บางคนฟื้นมาสมองหรือร่างกายอาจจะมีปัญหา เพราะถ้าน้ำเข้าสมองและปอดอาจจะทำให้พิการ  ตอนนี้ยังไม่ได้มีการพูดคุยเพราะเด็กยังนอนรักษาตัวอยู่ที่ รพ.ส่วนอาการเบื้องต้นตอนนี้ปลอดภัยแล้วเหลือแต่เรื่องอาการไข้  ถ้าเรื่องน้ำเข้าปอดและน้ำเข้าสมองนั้นไม่มี อยากฝากถึงผู้ปกครองหลายๆ ท่านว่า ให้ดูแลลูกหลานดีๆ บางทีเด็กน้อยอาจจะไม่รู้เรื่อง เพราะเด็กจะไม่รู้ว่าพื้นที่น้ำลึกหรือไม่ลึก เป็นห่วงถ้าคุณพลาดจากตรงนี้ไป เคสนี้อาจจะได้คืน แต่เคสต่อไปอาจจะไม่ได้คืนก็ได้ ถ้ามีคนช่วยทันก็ดี อาจจะได้คืนมา ก็อยากให้ดูแลดีๆ อย่าทิ้งอย่าห่างจากเด็ก
สำหรับอาการของน้องโซดาดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เจ้าหน้าพยาบาลของโรงพยาบาลวิหารแดง บอกว่าช่วงแรกที่เข้ามารักษามีอาการอ่อนเพลีย จากการช่วยหลือของเจ้าหน้าที่มูลนิธิฯ โดยวิธี CPR ซึ่งเป็นการช่วยเหลืออย่างถูกวิธี ดังนั้นจึงต้องให้น้องโซดานอนพักเพื่อรอตรวจดูอาการ ผลข้างเคียง เกี่ยวกับปอด ความดัน และชีพจร โดยผลการตรวจอยู่ในเกณฑ์ดี 

          ด้าน นางสาวนัยนา อาจหาญ  อายุ 26 ปี แม่น้องโซดา อายุ 3 ขวบ เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่า ตอนนั้นน้องไปเล่นตรงบริเวณที่เขาปล่อยแพะ ซึ่งน้าเป็นคนเลี้ยงแพะ ทีนี้แพะมันไม่ยอมวิ่งลงข้างล่าง มันวิ่งย้อน ขึ้นกลับมาข้างบน แล้วจังหวะที่น้องไปเล่นกันไม่มีใครเห็นเลย ซึ่งไปเล่นด้วยกัน 3 คน และหลานข้างบ้านได้วิ่งขึ้นมาบอกว่า น้ามีนๆ น้องโซดา ขาชี้ฟ้าอยู่ในน้ำ ตนก็เลยรีบวิ่งไปหาลูก พอมองลงไปในบ่อก็ไม่เห็นแล้วน้ำนิ่งสนิท ตนก็นึกว่าลูกจม ลงไปแล้ว ตนก็เลยรีบวิ่งไปบอกพี่คนข้างบ้านให้ไปช่วยดู บอกว่า พี่ช่วยไปดูโซดาให้หน่อย เห็นปอนบอกว่า น้องโซดา จมน้ำ พี่เขาก็เลยรีบวิ่งกันไป จังหวะนั้นเห็นเสื้อผ้าน้องลอยขึ้นมาหมดแล้ว นอนอยู่ในสภาพคว่ำหน้า เหมือนกับว่าจมลง ไปแล้วอืดขึ้นมา แค่ 1 นาทีเอง ตนเองร้องไห้เป็นลมล้มทั้งยืน เพราะสภาพน้องลอยขึ้นมาจากผิวน้ำแล้ว ก็กะว่าลูกไม่รอดแล้ว ตนคิดในใจว่า 50/50 ถ้ารอดก็คือรอด แต่พอเห็นสภาพน้องก็คิดว่าไม่รอดแล้ว  ส่วนตนเองดีใจมากที่ลูกฟื้น เพราะถ้า ไม่ได้พี่ข้างบ้านช่วยเอาไว้ก็คงไม่รอด  เพราะตนเอง ทำอะไรไม่ถูก ตกใจมาก

          อยากขอบคุณทั้งพี่ที่ทำเบื้องต้นและพี่คนที่มาช่วยรอบสุดท้าย (คนที่สอง) อยากขอบคุณมากๆ มันเหมือนกับปาฏิหาริย์ เพราะตอนแรกคิดว่าเด็กตายแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะรอดได้ขนาดนี้ ตนเองได้ถามลูกว่าจะไปเล่นอีกไหม ลูกบอกว่า ไม่ไปแล้ว กลัวปลาและจระเข้กัด ตนอยากฝากบอกคนอื่นๆที่บ้านมีบ่อน้ำหรืออะไรก็แล้วแต่ อยากให้ดูแลลูกอย่าให้คาดสายตาแค่ นาทีเดียว หรือวินาทีเดียว ถ้าหลุดไปแล้วไม่รู้ว่าจะรอดแบบลูกตนเองไหม แต่สำหรับตนในครั้งนี้ถือว่าโชคดีมาก