วันที่ 3 เม.ย.63 เวลา 10.00 น. : ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ชมรมครูเก่าสวนกุหลาบวิทยาลัย นำโดย ครูวีระ​ กาญจนรังสิตา ประธานชมรมครูเก่าสวนกุหลาบวิทยาลัย และครูจรูญรัตน์ สุวรรณภูสิทธิ์ เดินทางนำเอากล้วยหอมทอง จำนวน 200 ลูกไปมอบให้แพทย์พยาบาล บุคลากรทางการแพทย์ของ รพ.จุฬาลงกรณ์ โดยมี ศ.นพ.สุทธิพงศ์ วัชรสินธุ คณบดีคณะแพทยศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย อดีตศิษย์เก่าโรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย รุ่น 97 เป็นผู้รับมอบ

นายวีระฯ เปิดเผยว่า ทางชมรมฯ ได้รวบรวมเงินจากสมาชิกครูเก่าฯ นักเรียนศิษย์เก่าฯ และผู้ปกครอง ได้จำนวนกว่า 6 แสนบาท แบ่งมอบให้แก่โรงพยาบาลต่างๆ จำนวน 9 แห่ง ประกอบด้วย รพ.รามาธิบดี,รพ.พระมงกุฏฯ,รพ.ราชวิถี รพ.จุฬาลงกรณ์,รพ.ศิริราช,รพ.สมเด็จพระปิ่นเกล้า,รพ.ตำรวจ,รพ.ธรรมศาสตร์เฉลิมพระเกียรติ และ สถาบันบำราศนราดูร เพื่อให้แต่ละ รพ.นำไปจัดซื้ออุปกรณ์การแพทย์ที่ขาดแคลนโดยเฉพาะหน้ากากอนามัยชนิด N 95 เพื่อป้องกันการติดเชื้อฯ

นอกจากนี้ยังได้จัดซื้อกล้วยหอมทอง “วัน บานาน่า” มอบให้ รพ.ดังกล่าวเพื่อเป็นกำลังใจและเสบียงให้กับแพทย์พยาบาล เจ้าหน้าที่และบุคลากรทางการแพทย์ในโรงพยาบาลได้อิ่มท้อง และมีกำลังในการปฏิบัติหน้าที่สู้กับโรค COVID-19 ด้วย

 

ด้าน ศ.นพ.สุทธิพงศ์ฯ กล่าวขอบคุณครูทุกคนของชมรมฯ แทนบุคลากรแพทย์ของ รพ.จุฬาฯ ที่เป็นห่วงและให้กำลังใจในการปฏิบัติงาน ทาง รพ.จุฬาฯ จะทุ่มเททำงานอย่างเต็มที่สุดความสามารถ เชื่อว่าเราจะเอาชนะโรคนี้แล้วก้าวเดินไปด้วยกัน ประเทศไทยต้องชนะ

ครูจรูญรัตน์ฯ กล่าวว่า เมื่อวานทางชมรมฯ ได้ไปมอบเงินและกล้วยหอมแก่รพ.รามาธิบดี 200 ลูก,รพ.พระมงกุฏ 200 ลูก,รพ.ราชวิถี 200 ลูก​ โดยในวันที่ 7 เม.ย.63​ ทางคณะ​จะเดินทางไปมอบเงิน รพ.ธรรมศาสตร์เฉลิมพระเกียรติ กล้วย 200 ลูก​ และสถาบันบำราศนราดูร กล้วย 200 ลูก ต่อไป

ทั้งนี้ทางชมรมฯ ขอให้คุณหมอสู้ๆ พยาบาลสู้ๆ ดั่งคำพูดของ ตูน Bodyslam ศิษย์เก่าสวนกุหลาบฯ ที่เคยวิ่งหาเงินให้กับโรงพยาบาลต่างๆ แม้จะกลัวและมีคนทักมาว่าไม่น่าจะต้องมาเอง มอบให้ใครมาแทนจะดีกว่า แต่ความที่เราอยากเห็นหน้าลูกศิษย์ที่เคยสอนมา วันนี้เขาเหล่านั้นมาเป็นนักรบแนวหน้าต่อสู้กับเชื้อโรคที่น่ากลัว

ลูกศิษย์ที่เป็นคุณหมอต่างดีใจที่เห็นครูเขามาร่วมแสดงน้ำใจเพียงเล็กน้อยโดยเฉพาะที่ รพ.พระมงกุฎเกล้า พอเห็นเราถอดหน้ากากบอกว่าผมจำได้..ครูก็จำได้ทุกคนเพราะส่วนใหญ่เป็นเด็กดีและเป็นรุ่นแรกๆ มีความทรงจำที่ดีเพราะสมัยนั้นครูยังไม่แก่กล้าเท่าใดนัก…เขาว่าเป็นมงคลของศิษย์…สาธุ ก็ประทับใจนะ เราเลยบอกว่า “ถ้าครูเป็นอะไรไปก็ช่วยรับผิดชอบด้วยนะ” ก่อนจะพากันหัวเราะทั้งครูและศิษย์