บังเกิดเป็นเรื่องราวที่กำลังสร้างความประทับใจ ให้กับผู้คนทั่วโลกสังคมออนไลน์อยู่ในขณะนี้ ต่อเรื่องเล่าจากหมอชายแดน ที่อยากส่งต่อกำลังใจให้กับประชาชน ในช่วงที่มีการระบาดของโรคโควิด-19 ช่วงเวลาที่ทั้งคนไทย และคนทั่วโลก ต้องเผชิญกับความกลัวตาย กลัวป่วย กลัวอดอยาก ต้องใช้ชีวิตด้วยความระมัดระวัง ซึ่งนอกจากจะต้องใช้เทคนิคป้องกันการติดเชื้อจากผู้คน ทำตัวสะอาดที่สุดในชีวิต ปรับตัวเรียนรู้ข่าวสารทางการแพทย์ ยังต้องใช้ชีวิตแบบประหยัดมาก ๆ ซึ่งบางคนอาจจะไม่เคยทำมาก่อน เป็นเรื่องจะว่ายากก็ยาก จะว่าง่ายก็พูดไม่ได้ 

ตนมีคนไข้คนหนึ่งชื่อลุงอีมาโมดิน คุณลุงเป็นคนมุสลิม อาศัยอยู่ที่มัสยิดใกล้โรงพยาบาล ไม่มีญาติพี่น้องแม้แต่คนเดียว ไม่มีบ้าน ไม่มีรายได้ แกป่วยเป็นโรคหัวใจล้มเหลว รักษากันมานาน แต่แกไม่กินยาเม็ด แกว่ากินไม่ได้ กินแล้วไม่หาย ต้องฉีดยาขับปัสสาวะเท่านั้น ให้ยาไปเท่าไร ก็ไม่กิน คุยเท่าไร ชักแม่น้ำทั้ง 5 ถึงขั้นจ้างให้กินยาก็ไม่เป็นผล นั่นคือเหตุผลที่แกต้องมาโรงพยาบาลบ่อย ๆ พร้อมกับถุงใบนี้ 
 

ถุงปุ๋ยใบใหญ่ที่ต้องอยู่ข้างกายแกเสมอ ภายในประกอบด้วย เสื้อยืดเก่า ๆ 2-3 ตัว โสร่ง 2 ตัว ห่อข้าว ขวดน้ำ กระโถน สบู่ แชมพู แปรงสีฟันยาสีฟัน ของในนั้นสะอาดมากกว่าที่จินตนาการไว้ ตนคิดว่าแกก็ดูแลตัวเองดีพอสมควร ลุงบอกว่าทั้งชีวิตมีเท่านี้ มีเท่านี้จริง ๆ ตนก็หลงเข้าใจผิดมานาน คิดว่าถุงนี้คือถุงยังชีพของลุง แต่แท้จริงแล้วมันคือบ้านเคลื่อนที่เลยต่างหาก

ลุงอีมาโมดิน ดูจะชอบตนมากทีเดียว เพราะถ้าเจอเมื่อไร จะต้องได้นอนโรงพยาบาล และได้เงินจากกองทุนคนรักพ่อ เพื่อใช้จ่ายซื้ออาหาร 2-3 คืน ที่ได้นอนโรงพยาบาล ได้กินอิ่มกับข้าวอร่อย 3 มื้อ ได้นอนบนหมอน และที่นอนนุ่ม ๆ ไม่ถูกยุงกัด แม้จะเป็นช่วงสั้น ๆ แต่ลุงก็พึงพอใจแล้ว

อาการดีขึ้นเมื่อไร แกจะแต่งชุดรออยู่บนเตียง พร้อมถุงของแก หมอลุงกลับละนะ แกพูดไทยไม่ค่อยชัด พยาบาลจะแซวประจำว่าจะกลับบ้านกี่วัน