อรชัญญาช์ ไกรบุตร (เอ๋)  ภรรยา วินัย ไกรบุตร (เมฆ)   ได้ออกมาเปิดใจให้ฟังว่า สามีจิตตกมาก เพราะปวดแสบปวดร้อนกับสิ่งที่เป็น และกลัวลูกเมียจะลำบากหรือรังเกียจตน ซึ่งทางเธอเองเห็นแล้วก็ไม่สบายใจ หากเจ็บปวดแทนกันได้ก็คงจะดี พร้อมบอกเรื่องเงินการรักษาหรือรูปลักษณ์ภายนอกไม่ใช่ปัญหา เพียงแค่อยากให้สามีหาย ถึงเหนื่อยแค่ไหนก็ยินดีที่จะดูแล

ตั้งแต่วันที่เขาถอดเสื้อผ้า เขาจิตตกขนาดไหน ?

"จิตตกค่ะ เพราะว่าเขาทรมานมาก มันเจ็บแสบและปวดมาก เพราะว่าทั้งคัน ปวดแสบปวดร้อน นอนไม่ได้ 2 เดือนที่เราสองคน สามี-ภรรยา ไม่ได้นอนเต็มที่เหมือนคนอื่นเขานอนกัน นอนได้วันละ 1-2 ชั่วโมง เป็นอย่างนี้มา 2 เดือนจนวันหนึ่งเราเหมือนเจอทางสว่าง เจออาจารย์หมอประวิทย์ พอเราเจอปุ๊บแล้วท่านบอกว่าที่นี่มียารักษาและมันสามารถหายขาดได้ มันเหมือนคนแบบว่าอยู่ในที่มืดแล้วเจอที่สว่าง เราก็ดีใจ"

"ตอนนั้นเขาก็คิดว่าเขาอยู่วงการไม่ได้แล้ว มันเป็นช่วงที่เขาจิตตกที่สุด เขาโทรมาบอกว่าเตรียมแผนการไว้แล้ว ถ้าทำงานไม่ได้ให้ขายที่ มีที่หลายที่ให้ทยอยขายเพื่อเอาเงินมาเลี้ยงดูลูก แต่เราว่ามันไม่ใช่ ก็บอกเขาตั้งสติก่อน บอกใจเย็นๆ มันต้องมีวิธีการรักษาโรคนี้ เราก็เชื่อ เรามั่นใจในสถาบันว่าที่นี่รักษาเขาหายได้ ก็ให้เขาค่อยๆ รักษาไปก่อน หรือถ้ามีปัญหาอะไรก็ค่อยมานั่งคุยกัน ไม่ให้คิดไปคนเดียว"

ณ ตอนนั้นเราเห็นความทรมานของสามีเรา ในฐานะภรรยาคู่ชีวิต เรารู้สึกยังไงบ้าง ?

"เจ็บแทนได้อยากทำ แต่ในความเป็นจริงมันทำแทนกันไม่ได้ เราเห็นเขาแล้วเราสงสารเพราะว่าเขาเป็นคนที่เข้มแข็งมาก การที่เขาบอกว่ามันเจ็บ มันแสบ มันปวด มันทรมานไม่ไหว อันนั้นคือที่สุดแล้ว เพราะว่าพี่เมฆเป็นคนที่ทุ่มเทในทุกเรื่อง ดังนั้นเขาจะไม่บ่นต่อหน้าเมีย ต่อหน้าลูกเลย ถ้าเขาพูดมันคือที่สุดค่ะ"

จากคนหล่อ ณ วันหนึ่งเกิดแผลเป็นพุพอง เป็นน้ำเหลือง เขาหมดกำลังใจขนาดไหน ?

"เขาจิตตกค่ะ เขาคงคิดว่าลูกเมียจะรังเกียจไหม อะไรไหม เราทำให้เขาเห็นว่ามันไม่เกี่ยวกับรูปลักษณ์ภายนอก คนเราเวลาเรารักกัน ตอนที่เขาดีเรารับได้ ตอนที่เขาเป็นอย่างนี้เราก็ต้องรับให้ได้ เราก็ต้องรักให้ได้ แต่ในความรู้สึกเราคือเรารู้สึกว่ามันไม่ได้น่ารังเกียจ เรารู้สึกว่านี่คือสามีเรา ดูแลทุกอย่างเหมือนเดิม"

เห็นบอกว่า พี่เมฆ เตรียมตัวไว้แล้ว ถ้าไม่หายจะลาออกจากวงการไปเลย ?

"เขาจิตตกมากกว่าค่ะ แล้วเขาก็เครียด เขาคิดว่าไหนจะค่ารักษา โน่น นี่ นั่น หาทางออกไม่ได้ ก็เลยพูดแบบนี้ เขาโทรมาบอกเราว่า เขาเตรียมแผนไว้แล้ว เขากลัวเราเครียด แต่จริงๆ เราไม่เครียดเรื่องค่าใช้จ่ายเลย เครียดเรื่องเดียวคือทำยังไงก็ได้ให้เขาหาย เราไม่อยากให้เขาคิดถึงครอบครัวว่ากินอะไรยังไง จะบอกเลยว่าคือมีน้อยก็ใช้น้อย ไม่จำเป็น ถ้ามันที่สุดแล้วทุกคนมีหนทางของตัวเอง ไม่อยากให้เขามากังวัลเรื่องนี้เลย"

ก่อนที่จะเจอคุณหมอคนนี้ เราคิดไหมว่ามันจะรักษาหาย ?

"คิดค่ะ เรามีความหวังอยู่เสมอ เพียงแต่เราไม่รู้ว่าที่ไหนในประเทศไทยที่เขาจะรักษาตรงนี้ได้แค่นั้นเอง"

เขาให้กำลังใจเรายังไงบ้าง ?

"คนป่วยเนอะพี่ เขาคงให้กำลังใจไม่ได้ เขาแค่บอกว่าจะรีบหาย เราเลยบอกว่าถ้ารีบหายก็อย่าดื้อกับหมอ ถ้าหมอบอกก็ฟัง เอาสุขภาพก่อน งานไว้ทีหลังค่ะ ตอนนี้กำลังใจมากจากครอบครัวและลูก ลูกเขารู้ว่าพ่อป่วย เขารู้ว่าตอนนี้เขาดื้อไม่ได้ เขาก็ทำตัวดีอย่างที่เราคาดไม่ถึง เขาเข้าใจอย่างที่เราคาดไม่ถึงค่ะ"