ผอ.สำนักศิลปากร กล่าวว่า พบว่าปราสาทปรางค์กู่น่าจะเป็นโบราณสถาน ช่วงศตวรรษที่16-17 ดูจากรูปแบบสถาปัตยกรรมจะเป็นลักษณะของปราสาทหลังเดียว หันหน้าไปทางทิศตะวันตก 3 ด้านมีลักษณะเป็นประตูหล่อ หลักฐานทางโบราณวัตถุแท่นฐานรูปเคารพ โบราณวัตถุที่ได้จากการขุดแต่งก็จะมีเศษภาชนะดินเผาในส่วนของภาชนะเนื้อดินในวัฒนธรรมเขมรและหลักฐานที่ได้จากส่วนของฐานที่มีเป็นฐานบัว บัวคว่ำ บัวหงาย ลักษณะนี้เนื่องด้วยทางด้านหน้าทิศตะวันตกมีบารายอยู่ด้วย จึงต้องดำเนินการขุดด้านหน้าเพื่อหาหลักฐานเพิ่มเติม ส่วนมากปราสาทจะหันหน้าไปทางทิศตะวันออก ถือว่าเป็นโบราณสถานที่แปลกมากที่ตัวปราสาทหันหน้าไปทางทิศตะวันตก คล้ายกับปราสาทนครวัดที่หันหน้าไปทางทิศตะวันตกหนึ่งเดียวของประเทศกัมพูชา ในส่วนของตัวปราสาทที่มีลักษณะแบบนี้ส่วนใหญ่แล้วจะก่อสร้างด้วยหินทรายสีแดงถ้าเป็นก่อสร้างด้วยศิลาแลงจะเป็นปราสาทที่สร้างขึ้นในสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 ซึ่งจะมีรูปแบบที่เรียกว่าอโรคยาศาลหรือโรงพยาบาลของสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่7 อีกแบบหนึ่งก็คือธรรมศาลาคือที่พักที่เดินทางจะสร้างตามแนวถนนโบราณ แต่ปราสาทนี้ไม่ใช่ลักษณะของทั้ง2รูปแบบของพระเจ้าชัยวรมันที่7ที่ได้มีการก่อสร้างมา คาดว่าจะเป็นสมัยก่อนหน้าของพระเจ้าชัยวรมันที่7ประมาณ700-800ปี