ผู้ใช้เฟซบุ๊กรายหนึ่งเล่าเหตุการณ์ว่า  แถวบ้านผมมีร้านอาหารอีสานอยู่สองร้าน เปิดประชันหน้ากันเลย ร้านนึงขายดี อีกร้านขายไม่ดี สองปีที่ผมขับรถผ่านทุกวัน ผมสังเกตเห็นว่า ร้านที่ขายไม่ดี มีพฤติกรรมแปลกๆ แต่ก็ได้แค่เก็บไว้ในใจ  ผมเห็นเขา ชอบขึ้นป้าย และเขียนข้อความกระแนะกระแหน ร้านที่ขายดีเป็นประจำ เช่น ของร้านเราไม่ค้างเก่า สดใหม่วันต่อวัน อะไรทำนองนี้ ป้ายพวกนี้ใหญ่กว่าป้ายร้านเสียอีก เหมือนจงใจ สื่ออะไรบางอย่าง และทำอะไรทำนองนี้บ่อยๆ  และเมื่อก่อน ร้านอาหารอีสานที่ขายดีนั้น เคยเช่าบ้านร้านที่ขายไม่ดีมาก่อน

โดยขายไปขายมา เจ้าของบ้าน เห็นว่าขายดี ก็เลยบีบให้เจ้าของร้านออก เพื่อจะขายเอง ทำเหมือนเขาทุกอย่าง แม้กระทั่ง ไปซื้อแฟรนไชส์แบรนด์เดียวกันมาขาย เจ้าของแบรนด์ก็เหลือเกิน ขายแฟรนไชส์ให้ ทั้งๆที่อยู่แค่ฝั่งตรงข้ามกัน

 

พอร้านเก่าออกไป เจ้าของบ้านทำเอง เลียนแบบทุกอย่าง แรกๆลูกค้าไม่รู้ก็เผลอจอดรถซื้อ แต่พอลูกค้ารู้ ว่าเจ้าเดิมย้ายไปฝั่งตรงข้ามแล้ว ลูกค้าก็ตามไปกินเจ้าที่คุ้นเคย กับแม่ค้าที่กินกันมาประจำ

 ทำยังไง ก็ขายไม่ดีเท่าเจ้าเดิม ส่วนเจ้าเดิม ที่ย้ายไปฝั่งตรงข้าม ขายดีกว่าเดิมเพราะจังหวะจอดรถได้พอดี

ผมได้หลักคิด ได้เห็นกับตา เพราะผมเคยเข้าทั้งสองร้าน บริการต่างกัน หลายอย่างต่างกัน ไม่แปลกใจ ทำไม่ย้ายไปแล้วยังขายดี ไม่แปลกใจร้านใหม่ขายไม่ดี นี่แหละครับ สิ่งที่คนบางคน อาจเคยเจอ ไปเช่าที่เขาขายของ พอขายดี เขาไล่เราออกแล้วขายแทน กะว่า ได้ฐานลูกค้าฟรีๆ

และก็อีกนั่นแหละ ผมไม่เห็นใคร เจริญสักคน อย่าทำเลยนะครับ ของบางอย่างมันเฉพาะตัว ของบางอย่างมันเลียนแบบกันไม่ได้ และผมชื่นชมเจ้าที่ย้ายไป ที่ไม่เคยโต้ตอบ ไม่เคยทะเลาะด้วย ทั้งๆที่โดนหาเรื่องเป็นประจำ