เพื่อนรักคู่ซี้ในวงการบันเทิงแหม่ม จินตหรา สุขพัฒน์ กับบุ๋ม รัญญา ศิยานนท์ ใช้เวลายามว่างคิวการแสดงมีจิตศรัทธาเดินทางมาปฏิบัติธรรมที่วัดป่าธรรมคีรี เป็นเวลา ๓ วัน กับพระอาจารย์คม อภิวโร 

โดยได้รับเมตตาอบรมจากหลวงพ่อว่า 
“คุณแหม่มและคุณบุ๋มมีปัญญาดีอยู่แล้ว ขาดแต่การเจริญสติให้ต่อเนื่อง เน้นให้ภาวนาต่อเนื่อง ตั้งสติอยู่ภายในกายในจิตของตนเท่านั้น เดี๋ยวจะค่อยๆ พบธรรมะที่แท้จริงเอง  คุณแหม่ม  ให้เจริญสติในการเพ่งเวทนา ทุกขเวทนา สุขเวทนา อทุกขมสุขเวทนา หรือเฉยๆ บางท่านเรียกอุเบกขาเวทนา คือดูสภาพความสุข ความทุกข์ ความเฉย ที่ปรากฏแสดงตัวขึ้นมา เพ่งอยู่ ดูอยู่ พิจารณาอยู่ในนั้น เกิดเท่าไหร่ ดับหมดเท่านั้น  แค่เพียงจะดับช้าหรือเร็วต่างกันเท่านั้น 
รู้ทุกอย่างที่จิตรู้เเต่อย่าติดในรู้นั้น อะไรเกิดขึ้นมา พิจารณาทันที  ดูเกิดให้ทะลุถึงดับ  สุขเวทนาไม่ใช่เรา เราไม่ใช่ความสุข ทุกขเวทนาไม่ใช่เรา เราไม่ใช่ความทุกข์ อุเบกขาเวทนาไม่ใช่เรา เราไม่ใช่ความเฉย  สุขเกิด สุขดับ ทุกข์เกิด ทุกข์ดับ
เฉยเกิด เฉยดับ สติเห็นชัดแล้วพิจารณาความดับของเวทนาทุกขณะจิต พิจารณาเรื่อยไปตลอดสายทางความเกิดดับนั้น
จิตจะค่อยๆ เห็นอนิจจังความไม่เที่ยง เเสดงตัวตลอดเวลา อะไรเกิดขึ้นก็ยอมรับ เข้าใจ ปล่อยวางไปโดยลำดับ 
คุณแหม่มเป็นคนไม่คิดมาก วางอะไรง่ายอยู่แล้ว หากพิจารณาดังที่แนะนำให้มาก เจริญสติแบบนี้ให้มาก 
ไม่มีหลงทาง เพราะลงสู่ไตรลักษณ์ทั้งนั้น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา มีแต่จะพบธรรมะที่ดับทุกข์จริงแท้

คุณบุ๋ม (รัญญา) เป็นผู้ที่คิดเร็ว คิดมาก คิดละเอียด  อย่าไปรังเกียจความคิด อย่าไปพยายามหยุดคิด
เดี๋ยวมันยิ่งฟุ้งซ่านใหญ่ ให้ดูตามความเป็นจริงว่า นี่เรายังไม่ตาย เรามีร่างกาย มีสมอง  เขาก็คิดปรุงแต่งไปตามเรื่องของเขา  เป็นสภาพธรรมดา ๆ ไม่ใช่เรื่องดีหรือไม่ดี  แนะนำให้คุณบุ๋มใช้วิธี จุดไฟดับไฟ ใช้ไฟต้านไฟ  ไฟร้อนที่กำลังไหม้อยู่ ไม่จำเป็นต้องใช้น้ำดับเสมอไป  ให้เราอยู่เหนือทางลม จุดไฟกองใหญ่กว่าพุ่งเข้าไปชนไฟกองเดิม เดี๋ยวหมดเชื้อมันก็ดับสนิทเอง กิเลสใช้ความคิดมาเป็นไฟเผาเรา เราก็จะใช้ความคิดเป็นไฟเผากิเลสกลับเช่นกัน กิเลสพานึกคิดปรุงแต่งเพื่อสร้างภพชาติสังสารวัฏ หากธรรมะจะใช้คิดเพื่อรื้อถอนภพชาติบ้างจะผิดอะไร เริ่มตั้งแต่พื้นฐาน มันคิดปรุงมากนักใช่ไหม 
เราก็คิดคำบริกรรม พุทโธๆๆๆๆๆๆๆๆ รัวเป็นปืนกล ยิงไม่ยั้ง ใส่ไม่หยุดฉุดไม่อยู่กันไปเลย คำบริกรรม พุทโธ นี้ ก็คือความคิดอันหนึ่ง แต่แทนที่จะให้คิดแบบกิเลสปรุงไปมั่วซั่วเราก็ให้เขาคิด พุทโธ อย่างเดียว เดี๋ยวจิตเขากิน พุทโธๆๆๆๆๆ อิ่ม 
เขาก็จะสงบรวมลงมาเอง สำคัญว่า อย่าขี้เกียจคิดพุทโธๆๆๆ ก็แล้วกัน พื้นฐานให้มั่นคง ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหว ต่อไปก็จะคิดพิจารณาธรรมะขั้นถอดถอนได้ แต่ยังไม่ต้องกล่าวไปถึงอุบายวิธีมากกว่านั้น เอาแค่นี้ให้ชัดเจนต่อเนื่องก่อน 
เดี๋ยวจิตเขาจะค่อยรู้ค่อยเห็นในธรรมะขึ้นไปเอง

เบื้องต้นก็…พุทโธ 
ท่ามกลางก็…พุทโธ
เบื้องปลายก็…พุทโธ 
เท่านั้นแหละ ให้ตั้งใจปฏิบัติภาวนามากๆ นะ