หนุ่มรายหนึ่ง ตั้งกระทู้ระบายในพันทิปดอทคอม  เกี่ยวกับมาตรการเยียวยาโควิด 19 ม.33 เรารักกัน ซึ่งมีการระบุเงื่อนไขของผู้ประกันตนที่เข้าข่ายได้รับเยียวยาจะต้องไม่มีเงินฝากในสถาบันการเงินรวมกันเกิน 500,000 บาท 

โดยตั้งหัวข้อกระทู้ว่า "ขอระบายหน่อยนะครับ เรื่องเยียวยา ม.33 ผมต้องเป็นผู้เสียสละอย่างนั้นหรือ เพราะมีเงินฝากเกิน 500,000 บาท"

จริง ๆ แล้ว เงินเยียวยานี้ ถึงไม่ได้มันก็ไม่ได้ส่งผลกระทบทางการเงินอะไรมาก แต่ด้านสภาพจิตใจ ต้องบอกเลยมันแย่มากจริง ๆ ครับ เหมือนคนทำดีไม่ได้ดี มันรู้สึกเหมือนไม่อยากทำสิ่งที่เคยทำมาแล้ว เราทำไปเพื่ออะไร โดย รมว.การกระทรวงแรงงาน พูดว่า เจตนารมณ์คือต้องการช่วยคนที่กำลังประคองตัวเองไม่ได้ ถ้าท่านมีเงินฝาก 500,000 บาท เชื่อว่าท่านมีจิตใจที่เป็นกุศลดีกว่า การไม่ได้ 4,000 บาท ไม่ได้ทำให้ท่านรวยขึ้นหรือจนลง เพราะท่านมีเงินเก็บอยู่แล้ว อยากให้รู้สึกว่าเงินไปสู่คนลำบากจริง ๆ  

          แล้วพวกท่าน ๆ รัฐมนตรี สว. และอื่น ๆ อีกทั้งหลายที่รับเงินเดือนกันเรือนแสน ไม่คิดจะเสียสละอะไรบ้างเลยหรือ มาซ้ำเติมกับคนเงินเดือน 13,285 แบบผมเนี่ย แล้วอย่าคิดว่าผมไม่ได้รับผลกระทบอะไรจากโรคระบาดนะครับ ถึงจะไม่กระทบกับผมโดยตรง แต่พ่อผมโดนครับ แล้วผมก็ต้องช่วยเหลือจนได้แหละ

 

        ส.ค.63 ขอทุนไปค้าขาย 30,000 ก.ย. 63 พ่อบอกเงินไม่พอต้องช่วยเพิ่มอีก ต.ค.63 เหมือนจะเริ่มขายของแล้ว ขายไปได้ 3 เดือน  ปลายเดือน ธ.ค. 63 โควิดมาแล้วสั่งปิดตลาด 2 อาทิตย์  รัฐบาลเยียวยาคนกลุ่มนี้ไหมผมไม่รู้ แต่พ่อโทร. มาผมก็ต้องช่วยอีกนั่นแหละ แน่นอนเงินเก็บไม่เพิ่มหรอกนะครับ แต่คงไม่มีใครเห็นใจเราหรอก เรามันมีเงินเก็บเขาก็มองเรารวย แต่นอกจากเงินฝากแล้ว ไม่มีทรัพย์สินอย่างอื่นเลย

          มือถือเครื่องใหม่สุดซื้อตอนลดสุด ๆ 3,000 บาท เสื้อผ้านอกจากชุดเครื่องแบบใส่ทำงานแล้ว ผมไม่เคยซื้อเลย เสื้อไพรเวตก็มีแต่เสื้อกีฬาที่ทำงานแจกใส่ตลอด ไม่มีรถขับ นั่งรถสองแถวต่อมอเตอร์ไซค์วินไปทำงานตลอด เหล้าไม่ดื่ม บุหรี่ไม่สูบ ไม่เคยเที่ยวผู้หญิง ไม่เล่นการพนัน ไม่ซื้อหวย ขอระบายหน่อยไม่ไหวแล้วจริง ๆ