วันที่ 2 เมษายน 2564 ยาย ดำ อ้วนคำ อายุ 76 ปี อยู่บ้านเลขที่ 4 หมู่ 6 ต.หนองจิก อ.หนองแค จ.สระบุรีและ ยายเฉื่อย พรหมะศร อายุ 83 ปี  อยู่บ้านเลขที่ 6/1 อยู่หมู่บ้านเดียวกัน  ทั้ง 2 คน เป็นเพื่อนบ้านอยู่ใกล้กัน  วันนี้ได้มีโอกาสเจอเจ้าหน้าที่กู้ภัยสว่าง ซึ่งเดินทางมาจับงู เสร็จแล้วขณะจะกลับ ยายทั้ง 2 คน ได้เข้าไปขอความช่วยเหลือ ว่า บ้านของตนทั้ง 2 คน มีผึ้งโพรง ของยายดำมีผึ้งโพรงอาศัยอยู่ในห้องน้ำรังขนาดใหญ่  ส่วนของยายเฉื่อยมีผึ้งโพรงอาศัยอยู่ในตู้เก็บของรังขนาดใหญ่พอๆกัน ซึ่งผึ้งมาทำรังอยู่ในบ้านของยายทั้ง 2 คน มาหลายปีแล้ว ตั้งแต่รังเล็กๆจนรังขนาดใหญ่ ให้หลานและเพื่อนบ้านที่มีบ้านติดกันประมาณ 4-5 หลัง ช่วยกันจับ แต่ไม่มีใครกล้าจับ เพราะกลัวโดนผึ้งต่อย ยายทั้ง 2 คน จึงจำใจยอมให้ผึ้งทำรังอยู่บนบ้านและในห้องน้ำ จนมาวันนี้มีโอกาสดี จึงอยากให้เจ้าหน้าที่กู้ภัยสว่างช่วยจับหรือจัดการกับผึ้งทั้ง2 รังนี้ให้หน่อย ถ้าเผื่อไม่ช่วยจับวันนี้ ก็ไม่มีใครจับให้ยายทั้ง 2 คน  เพราะว่ายายทนอยู่กับผึ้งมาเป็นปีๆแล้ว กลัวว่าสักวันหนึ่งมันอาจจะมาต่อยหรือทำร้ายยายทั้ง 2 คนได้ 

เจ้าหน้าที่จึงได้ลงตรวจสอบของบ้านยายดำ ได้เดินพาไปชี้รังผึ้งที่อยู่ในห้องน้ำ ทำเอาเจ้าหน้าที่ตกใจเพราะเป็นรังใหญ่ มีตัวผึ้งเดินอยู่เต็มไปหมด ซึ่งบ้านยายดำเป็นบ้านไม้ใต้ถุนสูง มีห้องน้ำอยู่ข้างล่าง เจ้าหน้าที่กู้ภัยจึงได้ทำการใส่ชุดป้องกันผึ้งต่อยตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วได้เข้าไปทลายรังผึ้ง โดยการเอามืดไปปาดตัวผึ้งให้ออกจากรัง ทำให้ผึ้งแตกรังบินเต็มในห้องน้ำ เจ้าหน้าที่จึงได้ใช้มีดเลาะขั้วรังผึ้งที่ติดอยู่กับท่อแป๊ปออกจนหมด ใช้เวลาแค่ 10 นาที จึงได้นำรังผึ้งใส่กะละมังเดินออกมาให้ชาวบ้านและเจ้าของบ้านดู 

ส่วนทางด้าน ยายดำ อายุ 76 ปี เล่าให้ฟังว่า บ้านหลังนี้อยู่ด้วยกัน 3 คนกับหลาน ได้มีผึ้งโพรงมาอาศัยอยู่ในห้องน้ำปีกว่าๆแล้ว ที่ปล่อยให้ผึ้งอยู่นานเพราไม่มีคนมาจับให้ ลูกหลานมี แต่ก็ไม่มีใครกล้าจับ เพราะกลัวโดนผึ้งต่อย ห้องน้ำนี้ก็ไม่ได้ใช้ตั้งแต่ผึ้งมาอยู่ เพราะกลัวโดนต่อย จึงต้องไปใช้ห้องน้ำข้างบนบ้าน แต่ดีว่าผึ้งไม่เคยออกมาไล่ต่อย นอกจากออกมาเล่นไฟ มาวันนี้อยากให้เจ้าหน้าที่กู้ภัยสว่างมาช่วยจับ เพราะเห็นเขามาจับงูเลยขอให้มาช่วยจับผึ้งให้หน่อย  เวลาผึ้งบินออกมา ตนเองก็จะเดินหนี เพราะกลัวโดนผึ้งต่อยมาก 

 

เจ้าหน้าที่กู้ภัยได้ช่วยกันจับผึ้งโพรงบ้านยายดำเสร็จแล้ว ก็เดินมาให้การช่วยเหลือที่บ้านของยายเฉื่อย วัย 83 ปี จึงได้ทำการเข้าไปตรวจก่อนที่จะลงมือจับ ก็พบ ผึ้งอยู่ในตู้เก็บของ ชั้นล่าง เจ้าหน้าที่ได้ก้มลงไปดู ก็ยังอุทานออกมาว่า โอโห รังใหญ่เท่ากับของบ้านยายดำเลย ข้างๆตู้ยังมีที่นอนของยายเฉื่อยที่อยู่ห่างกับผึ้งไม่ถึง 2 เมตร ทราบว่า ได้นอนกับหลาน 2 คน ทุกคืน  เจ้าหน้าที่จึงได้ทำการช่วยเหลือไล่ผึ้งให้แตกรัง และใช้มือจับรังผึ้งออกมาใส่กะละมังไว้ โดยมีผึ้งได้ตามมาอยู่ในกะละมังเป็นจำนวนมาก ขณะเจ้าหน้าที่กู้ภัยกำลังให้การช่วยเหลืออยู่ ผู้สื่อข่าวของเราก็ได้หลบเข้าไปอยู่ในมุ้งเพื่อกลัวผึ้งจะต่อยและได้ทำการถ่ายทำวีดีโอ จนเสร็จเป็นที่เรียบร้อย ใช้เวลาในการช่วยเหลือประมาณ 10 นาที เท่ากับบ้านของยายดำ เจ้าหน้าที่จึงได้ยกกะละมังที่ใส่รังผึ้งลงมา เอามาเทรวมกันของทั้ง 2 บ้าน ได้รังผึ้งปริมาณมาก  จึงได้ทำการหาถุงใส่รังผึ้งแจกจ่ายให้กับเจ้าของบ้านและเจ้าหน้าที่กู้ภัย เพราะผึ้งมีโปรตีนสูง  และยังหอมหวานอีกด้วย จึงได้นำกลับบ้านไปกินกับครอบครัวและไว้รักษาโรคเจ็บตาได้อีกด้วย 

ทางด้าน ยายเฉื่อย อายุ 83 ปี เล่าว่า ผึ้งโพรงมาทำรังอยู่ในตู้เก็บของได้ประมาณ 2 ปีแล้ว  ส่วนตัวยายกับหลานก็นอนอยู่ในมุ้งข้างๆตู้ที่ผึ้งทำรังอยู่  ตอนเช้าผึ้งชอบออกไปหากิน บินเข้าบินออก ตกกลางคืนชอบบินออกมาเล่นไฟและเกาะตามมุ้ง แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรตนและหลาน  บ้านหลังนี้อยู่ด้วยกัน 3 คนกับหลาน  แต่ส่วนมากช่วงกลางวันเด็กๆจะไปโรงเรียนกัน พวกลูกหลานไม่มีใครกล้าจับสักคน  มาวันนี้เจ้าหน้าที่กู้ภัยสว่างได้มาช่วยจับผึ้งโพรง ซึ่งตนเองดีใจมาก กลัวว่าผึ้งจะต่อยตนสักวันหนึ่ง  แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะว่าไม่มีคนจับให้ ตนไม่กล้าดูรังผึ้งเพราะมันมีขนาดใหญ่มาก เห็นแค่ตัวผึ้งบินเข้าบินออกในบ้านก็กลัว