วันที่ 20 เมษาแต่เช้าตรู่ ตั้มโทรหาโรงพยาบาลค่ะ โทรไปถามว่าเราสามารถไปโรงพยาบาลพบหมอได้ไหม เพราะผลตรวจว่าเราติดโควิดแล้ว ที่ต้องโทรไปถามเพราะไม่รู้วิถีปฏิบัติของที่อินเดียว่า ถ้าติดแล้วเราต้องรออยู่ที่บ้านเท่านั้น จนกว่าจะมีคนมารับเราเหมือนที่เมืองไทยหรือเปล่า แต่สิ่งที่พยาบาลตอบกลับมาคือ "มาสิ ทำไมจะมาไม่ได้ เป็นหนักเหรอ ต้องการรถฉุกเฉินหรือเปล่า" พอฟังดังนั้นก็อาบน้ำ อาบท่า ใส่หน้ากากสองชั้น แบบ surgical mask + N95 (พยาบาลแนะนำมา) แล้วก็ขับรถพาตัวเองออกไปโรงพยาบาล พอไปถึงโรงพยาบาล หมอก็ให้วัดความดัน วัดไข้ วัดออกซิเจน และเอกซเรย์ปอด ผลออกมาทุกอย่างโอเคหมด แต่ภาพเอกซเรย์ปอดแสดงว่ามีการอักเสบนิดหน่อย หมอก็จ่ายยามาให้สำหรับ 5 วัน แล้วหมอบอกว่าที่โรงพยาบาล กำลังจะเริ่มบริการ Covid Home Care Service คือจะมีพยาบาลโทรถามอาการสามเวลา หมอวีดีโอคุยกับเราทุกวัน พร้อมทั้งนักโภชนาการโทรมาให้คำปรึกษาเรื่องอาหาร แต่ตอนนั้นยังไม่เริ่มบริการ หมอเลยให้เบอร์ส่วนตัวมาแทน บอกว่ามีไรฉุกเฉินก็วอทแอพมาจ้า (จริง ๆ มีบริการนี้จากหลายโรงพยาบาลมากนะคะ แต่เราเลือกโรงพยาบาลที่ไปหาหมอ เพราะพอรู้จักกับหมอเป็นทุนเดิมค่ะ)

หลังจากหมอให้ prescription มาแล้ว ปฏิบัติการช๊อปปิ้งของจนจิตตกก็เริ่มขึ้นค่ะ นอกจากยาที่ต้องซื้อแล้ว ก็ประกอบด้วย digital thermometer (ซึ่งที่บ้านมีอยู่แล้ว แต่ถ่านหมด การแก้ปัญหาคือซื้อใหม่มันไปเลยจ้า) Oximeter เครื่องวัดออกซิเจน Nebulizer เครื่องพ่นยา Inhaler Steamer เครื่องพ่นไอน้ำ พร้อมด้วยออกซิเจนกระป๋อง (ซื้อมาเผื่อไว้ สำหรับคนจิตตกแบบข้าพเจ้า 555) และเครื่องฟอกอากาศแบบฆ่าไวรัสได้ สั่งจากอเมซอนมาเลยจ้า จากนั้นก็กลับมากักตัวต่อที่บ้าน วัดออกซิเจนและไข้ทุกชั่วโมง แต่ทุกอย่างก็ปกติดีผ่านไป 2 วัน หมอก็วอทแอพมาบอกว่า โรงพยาบาลเริ่มบริการ Home care service แล้ว ราคา 7 วัน 4499 รูปี (ประมาณ 2000 บาท) และ 14 วัน 10499 รูปี (ประมาณ 4500 บาท) ซึ่งแบบ 14 วันจะมีแถมถุงมือ หน้ากาก และ thermometer ตั้มก็เลยเลือกแบบ 7 วันไปก่อน ถ้าไม่ดีขึ้นค่อยต่อบริการทีหลัง

ตอนนั้นความจิตตกยังมีอยู่บ้าง กลัวว่าเราจะเป็นหนัก กลัวหายใจไม่ออก หมอก็แนะนำว่า นอกจากการทานยาแล้ว เราจะต้องทานแต่น้ำอุ่นค่อนร้อนเท่านั้น และให้นอนคว่ำเพื่อให้ปอดทำงานและรับออกซิเจนให้เต็มที่ แล้วทีนี้ ตั้มซึ่งไม่เคยนอนคว่ำมาก่อน เพราะรู้สึกว่ามันหายใจไม่ออก ก็เกิดภาวะ Panic ขั้นสุด หลังจากนอนหลับในคืนวันที่ 22 เมษา อยู่ ๆ ก็สะดุ้งตื่นแล้วรู้สึกว่าตัวเองหยุดหายใจ ร่างกายไม่ยอมหายใจเองอัตโนมัติ วิตกไปหมดค่ะ แต่วัดไข้ก็ปกติ วัดออกซิเจนก็ 97-98 ตลอด จนนอนไม่ได้ ต้องลุกมานั่งดูยูทูปจนเช้า พอเล่าให้หมอฟัง หมอก็บอกว่าเราแพนิคมากไป คิดมากไป จริง ๆ ไม่มีอะไรน่ากังวลเลย เพราะวัดค่าทุกอย่างออกมาปกติมาก แล้วหลังจากนั้นอาการก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ หายเจ็บคอ จมูกกลับมาได้กลิ่น ไอน้อยลง จนไปตรวจอีกครั้งได้ผลออกมาเป็นลบจ้าคิดไว้อยู่ว่าอีกสัก 1 อาทิตย์จะเรียกเค้ามาตรวจหาค่า Antibody สักหน่อยท้ายนี้ขอขอบคุณทุกความห่วงใยจากครอบครัว เพื่อนสนิทมิตรสหายทุกท่านที่ส่งทั้งข้อความและโทรมาให้กำลังใจนะคะ โดยเฉพาะพี่เชอรี่ Cherry Utsanee ที่ส่งทั้งต้มยำ จับฉ่าย และไก่สดมาตุนเสบียงให้ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ