จากกรณีการหายตัวไปของ “น้องชมพู่” ด.ญ.อรวรรณ วงศ์ศรีชา เด็กหญิงวัย 3 ขวบ ซึ่งหายตัวไปจากบ้านพักในหมู่บ้านกกกอก ต.กกตูม อ.ดงหลวง จ.มุกดาหาร เมื่อวันที่ 11 พฤษภาคม 2563 ก่อนถูกพบเสียชีวิตอยู่บริเวณเขาภูเหล็กไฟ บ้านกกกอก ห่างจากบ้านพักประมาณ 5 กิโลเมตร เมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม 2563 เวลาผ่านไปนานกว่า 1 ปี เจ้าหน้าที่ตำรวจยังไม่สามารถนำตัวผู้กระทำผิดมานำเนินคดีได้

2 มิ.ย. นางสาวิตรี วงศ์ศรีชา แม่น้องชมพู่ ทันทีที่ทราบว่านายไชย์พล วิภา ตกเป็นผู้ต้องหาตามหมายจับ ส่วนตัวมองว่า คนๆ นี้ควรจะมีความเมตตาสงสารน้องชมพู่ มากกว่าคนอื่นที่ไม่เคยรู้จัก แต่ในเมื่อผู้ร้ายเป็นคนรู้จักหรือญาติ ตนคิดว่าเขาควรจะมีความเมตตาต่อเด็ก ทิ้งที่เขาเป็นคนในครอบครัว

ส่วนตัวเชื่อว่า วันที่ 11 พ.ค. 63 น้องชมพู่ยังไม่เสียชีวิต ซึ่งวินาทีนั้น น้องคงร้องไห้ อ้อนวอน ทุกวิถีทาง เพื่ออยากจะกลับบ้านมาหาพ่อแม่ ทำไมคนที่เป็นญาติ ทำไมไม่พาน้องมาเจอพ่อแม่ คุณไม่มีจิตสำนึกต่อเด็กเลยเหรอ

สาเหตุที่ในอดีตตนเคยออกมาให้สัมภาษณ์ว่าสงสัยลุงพล เนื่องจากตนได้พยายามอะไรหลายๆ อย่างแต่ลุงพลไม่ยอมฟัง และการให้ข่าวกับสื่อของลุงพล มีลักษณะพูดกลับไปกลับมา อย่างเช่นลุงพลเคยบอกว่า ลุงพลมาเติมลมรถที่บ้านแล้วน้องชมพู่ร้องตามลุงพล ถ้าเอาน้องไปด้วยคงไม่ตาย สิ่งนี้คือครั้งแรกที่เขาให้สัมภาษณ์ จากนั้นก็ออกมาแก้ข่าว ว่าจำวันผิด

กรณีที่ พระอาจารย์บุญมา ออกมาให้ข่าว ลุงพลก็ออกมาให้ข่าวโต้พระอาจารย์บุญมา และนายวัชรินทร คงแก่นท้าว หรือ พ่อแบม ออกมาพูดเขาก็ออกมาโต้พ่อแบม และตำรวจก็ไม่ได้สอบสวนแค่ลุงพลคนเดียว ตำรวจสอบสวนคนทั้งหมู่บ้าน รวมทั้งตนเองและนายอนามัยด้วย

ตนอยากฝากถึงสังคม ในฐานะที่ตนเคยตกเป็นผู้ต้องสงสัยว่าฆ่าลูกตัวเองว่า ตนเลือกที่จะนิ่งและปลง ยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นกับตนตอนนั้น และยอมรับว่าชดใช้กรรมที่ถูกสังคมด่า และลุงพลเขาต้องชดใช้กรรมในสิ่งที่ทำกับน้องชมพู่