วันที่ 8 มิ.ย.64 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า นางสาวอารียา วงษ์ที อายุ 52 ปี ได้แจ้งขอความช่วยเหลือไปยังศูนย์กู้ภัยสว่างสระบุรี ให้ส่งเจ้าหน้าที่มาช่วยกำจัดรังผึ้งหลวงออกจากบ้านให้หน่อย เกรงว่าจะไปต่อยคนข้างบ้าน เพราะว่าทางบ้านโดนต่อยมาแล้วหลายคน ศูนย์กู้ภัยสว่างจึงได้ส่งเจ้าหน้าที่ไป 2 นาย พร้อมชุดป้องกันผึ้งต่อย ไปที่บ้านหลังดังกล่าว เลขที่   99/139 หมู่บ้านธาราฟ้าใส 1 ถ.บันเทิง ต.ปากเพรียว อ.เมือง  จ.สระบุรี 

จากการตรวจสอบที่เกิดเหตุพบ น.ส.อารียา ได้พาเจ้าหน้าที่เดินไปดูผึ้งที่สวนหย่อมนั่งเล่นหลังบ้าน เจ้าหน้าที่ได้แหงนมองตามต้นไม้ แต่ไม่เห็น จน น.ส.อารียา บอกว่า อยู่ต้นนี้ เจ้าหน้าที่ได้มองไปตกใจ ไม่คิดว่าผึ้งหลวงจะมาทำรังต่ำ และใหญ่แบบนี้  จึงได้ตรวจสอบ เห็นผึ้งตัวใหญ่ยั้วเยี้ยอยู่ที่รังเต็มไปหมด  จึงได้ทำการใส่ชุดป้องกันผึ้งต่อย พร้อมเอาน้ำมันไปราดกับใบไม้ที่มัดเป็นกำไว้ และจุดไฟเพื่อเอาควันไล่ให้ผึ้งแตกรัง เจ้าหน้าที่จึงได้ใช้บันไดพร้อมมีดไปปาดเอาตัวผึ้งออกเพื่อจะให้เหลือแต่รัง จนผึ้งบินแตกรังเกาะตามตัวเจ้าหน้าที่และบินว่อนอยู่ในบริเวณนั้นเต็มไปหมด  และอยากให้ผึ้งบินไปทำรังที่อื่น  จนตัวผึ้งออกจากรังจนหมด จึงได้ใช้มีดเฉือนรังออกมาเป็นท่อน 3-4 ท่อน เนื่องจากเป็นรังผึ้งหลวงใหญ่ จึงกำจัดผึ้งได้เป็นผลสำเร็จ แต่ผึ้งก็ยังไม่บินหนีไปไหน ได้เกาะก้านกิ่งที่เคยทำรังอยู่และบินว่อนตามบริเวณนั้น ต้องใช้เวลานานนับชั่วโมง ผึ้งหลวงจึงได้บินหายไป จากนั้นเจ้าหน้าที่จึงได้นำรังผึ้งออกมาที่หน้าบ้าน เจ้าของบ้านจึงยืนผ้าขาวขอให้เจ้าหน้าที่ช่วยคั้นน้ำผึ้งใส่ขวด เพื่อเอาไว้กินและเป็นยารักษา เพราะน้ำผึ้งมีวิตามินสูงโดยเฉพาะเป็นน้ำผึ้งเดือนห้า ที่มีน้ำผึ้งหอมหวานถูกใจเจ้าของบ้าน 

 

ทางด้านนางสาว อารียา วงษ์ที เล่าให้ฟังว่า ผึ้งมาทำรังตั้งแต่วันที่ 25 ม.ค. ตอนที่ผึ้งเข้ามาก็ยังจุดธูปและบอกว่า ถ้ามาอยู่ร่วมกันดีๆก็ให้อยู่ไปก่อน แต่พอเวลาผ่านไปรังผึ้งเริ่มใหญ่ขึ้น แต่ก็ไม่ได้ทำร้ายอะไรมากมาย แต่ก็มีโดนผึ้งต่อยบ้าง เนื่องจากหัวของสามีตนไปโดนกิ่งไม้ที่ผึ้งทำรังอยู่ก็เลยโดนผึ้งต่อยไป 2-3 ตัว แต่ตนเองยังไม่เคยโดนต่อย มีให้โชคให้ลาภเป็นบางครั้ง แต่ก็ไม่ได้เยอะมากมาย ต่อมากิ่งไม้มันยื่นเข้าไปในรั้วเพื่อนบ้าน ตนก็กลัวว่าเพื่อนบ้านจะได้รับอันตราย ก็เลยต้องโทรเรียกให้เจ้าหน้าที่กู้ภัยสว่างมาจับ ให้ใช้คำว่า ไล่ ไม่อยากทำร้ายผึ้ง บ้านใครใครก็รัก ตอนเช้ายังคิดอยู่ว่าจะเอายังไงดี ถึงที่สุดแล้วมันไม่สามารถที่จะสื่อสารกันได้ ก็ต้องใช้วิธีแบบนี้แหละ เอาไว้ให้มีสวนที่สามารถที่จะอยู่ได้ กว้างใหญ่กว่านี้ ก็ค่อยว่ากันอีกที บอกน้องผึ้งเขาไว้แล้วกัน