ยกที่ 3 ก็ได้เริ่มขึ้น แต่คราวนี้ไม่ได้เริ่มจากการเปิดกระจกถุยน้ำลาย เริ่มด้วยการหัวเราะ ใช่แล้ว! หลังจากที่ทำท่าเหมือนแทงตัวเองเสร็จเค้านั่งหัวเราะ ไม่ได้หัวเราะก๊ากนะ หัวเราะแบบเหมือนกลั้นขำแบบสะใจ เป็นอะไร!!!! มือเราเริ่มสั่น เอาไงดี ถึงดอนเมืองละ และในระหว่างนั้น ใช่เค้าเปิดกระจก ถุยน้ำลายอีกรอบ แต่คราวนี้ปล่อยมือเลย ไม่จับแล้วพวงมาลัย ถนนเส้นนี้เป็นของตู  

และยกสุดท้ายก็ได้เริ่มขึ้น ตัดสินใจจะลง เลยถามว่า ผ่านฟิวเจอร์ใช่ไหมคะ นางมองผ่านกระจกหน้า ค้างอยู่อย่างนั้นประมาณเกือบ 10 วินาที เหมือนกำลังประมวลผลว่าเราพูดอะไร แล้วก็ตอบกลับมาว่า ผ่าน เราเลยบอกว่าหนูเปลี่ยนเป็นลงฟิวก็ได้ค่ะ นางบอกผมไปส่งถึงที่ก็ได้ เราแบบ..ไม่ต้องหวังดีกับเราตอนนี้ ปล่อยเราไป เลยบอก อ่อ พอดีนัดกับเพื่อนที่ฟิวไว้ค่ะ นางคงรู้แหละว่าเราตอแ-ล จากขับปกติ นู่น เหยียบไป 120-130 เหมือนโกรธอะไรกัน ในหัวคือเราจะตายไหม แล้วด้วยความดูหนังมาเยอะ ก็โทรทิพย์ไปเลยสิคะ ตัดสินใจโทรหาแฟน แล้วก็คุยคนเดียว บอกแฟนเจอกันฟิวนะเธอ แฟนก็งงไปดิ พูดอะไร แต่นางคงรู้ถึงความผิดปกติ เพราะนี่เคยเจออะไรแบบนี้แล้ว นางก็โทรมาตลอด แต่ทางนี้กด 191 รอละแม่ แล้วระหว่างทางจากดอนเมืองสู่รังสิตเป็นอะไรที่ยาวนานสำหรับเรามาก เหมือนยกสุดท้ายเป็น Masters chapter เอาให้สุด ใส่มาทั้งหมด ทั้งหัวเราะ ถุยน้ำลาย มีปล่อยพวงมาลัยเต้นด้วย เต้นแบบไม่ได้เปิดเพลง เต้นไปด้วย หัวเราะไปด้วย พร้อมเหยียบ 120+ 

พอถึงฟิวนางก็จอด และสิ่งที่นางหยิบขึ้นมาตอนกำลังควักเงินในกระเป๋า คือ ปืนไฟแช็ก แล้วก็ถือเหมือนปืนจริง ข้าน้อยเชื่อว่าเกินครึ่งในนี้ งง หยิบมาทำไม และทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำมาตลอดทาง ทำ ทำไม 

พอก้าวขาลงจากรถเท่านั้นแหละ ร้องไห้อย่างหมา โทรหาแฟน พูดไม่รู้เรื่อง คือช็อคมากกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเจอ วันนี้ยังถามตัวเองอยู่เลยว่าเรื่องจริงหรอ ที่มาโพสต์เนี่ยอยากเตือนสำหรับคนที่ใช้ขนส่งสาธารณะ ถ้าเจออะไรสติต้องมาก่อน นิ่งสู้ 

ล่าสุดเราโทรไปร้องเรียนแล้ว ไม่อยากให้ใครมาเจออะไรแบบนี้  คือเราไม่รู้ว่าเค้าไม่ปกติ หรือป่วย หรืออะไร แต่เหตุการณ์ที่เราเจอมันแย่จริงๆ เราสติหลุดไปเลย นี่จิตใจเพิ่งปกติ เลยมาเล่าเรื่องได้ 

แท็กซี่ทะเบียนตามรูปเลย เรารวบรวมแรง และสติทั้งหมดที่มี กดถ่ายไว้ได้ เสียดายไม่ได้ถ่ายพฤติกรรมกับหน้าบัตรไว้ มีสติประคองตัวเองออกมาจากตรงนั้นคือก็เทพแล้ว