ถือเป็นเรื่องราวอุทาหรณ์ที่เป็นประโยชน์อย่างมาก ในสถานการณ์แพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 ต่อโพสต์จากคุณธีระวัฒน์ สันติวัฒน์ ที่ได้ออกมาแชร์ประสบการณ์ติดเชื้อโควิด-19 ซึ่งพบเชื้อลงปอด ที่ทำให้ต้องเผชิญกับความทรมานอย่างมาก จนเผลอคิดสั้น รู้สึกไม่อยากอยู่บนโลกนี้ โดย คุณธีระวัฒน์ฯ ได้โพสต์ระบุข้อความว่า เป็นครั้งแรกตั้งแต่เกิดมา ที่รู้สึกอยากตาย โรคนี้พอลงปอดมันทรมานมาก เริ่มแรก ติดโควิดจากที่บ้าน มีอาการไข้ขึ้น 38-39 องศา ไอเหมือนคนบ้า กลางคืนหนาวสั่น นอนไม่ได้ แต่ถ้าพาราออกฤทธิ์ ไข้ก็จะลด แต่ยังไออยู่ 

ความน่ากลัวของโควิดเริ่มขึ้น เรานอนซมอยู่ 3 วัน ได้ไปรักษาที่ Hospitelวันแรก ตนสามารถเดินไปเอ็กซ์เรย์ปอดได้แบบสบาย ๆ แล้วก็ขึ้นไปห้องพัก ถ่ายรูปไปให้เพื่อนดู อาการยังไม่หนัก และคิดว่าคงไม่หนัก แต่มันไม่ใช่แบบนั้น

วันที่ 2 ใน Hospitel จู่ๆตนก็เดินไปเอ็กซ์เรย์ปอดไม่ไหว ขึ้นลิฟท์ไม่ไหว มีอาการหอบ หายใจไม่ออก เหมือนจะจมน้ำ ทั้งๆที่เมื่อวานยังดีๆอยู่เลย หมอรีบวิ่งมาที่ห้อง ย้ายเราไปห้องที่มีท่อต่อ ออกซิเจน และนับจากวันนั้น "ถ้าถอดออกซิเจนออก คือเราตายทันที"  เพราะหายใจไม่ได้ นอนพะงาบๆ มีวูบหนึ่งที่คิดว่า แค่หายใจมันยากขนาดนี้เลยเหรอ ตายไปจะสบายกว่าไหมนะ หน้าต่างก็เปิดไม่ได้โดดไม่ได้เหรอ? เข้าใจแล้วว่าทำไมหน้าต่างของโรงพยาบาลถึงล็อกเสมอ คงเพื่อป้องกันคนที่คิดอย่างตนสินะ (ชั่วโมงนั้นมันทรมานมาก มันไม่ไหวจริงๆ )
 
ยังไม่จบ โควิดยังทำลายปอดต่อไป ออกซิเจนเอาไม่อยู่ ทาง Hospitel รีบส่งเราไปโรงพยาบาลสนามราชพิพัฒน์ เครือธนบุรีบำรุงเมือง วันแรกที่มาถึง หมอรีบต่อสายออกซิเจน แล้วเร่งไปที่เบอร์ 5 ทันที ตนถึงยังรอดอยู่