1 กันยายน 2564 หนุ่มนักศึกษาชั้นปีที่ 4 มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งใน จ.เชียงใหม่ โพสต์เฟซบุ๊กระบายความอัดอั้นในใจ หลังถูกพ่อไล่ออกจากบ้านเพราะไปร่วมม็อบในเชียงใหม่หลายครั้ง

โดยเจ้าตัวยังยืนยันที่จะร่วมแสดงออกถึงจุดยืนของตนเอง พร้อมโพสต์อีกด้วยว่า "ผมไปม็อบ ผมไม่ได้ไปฆ่าคนตายครับ หยุดคุกคามผม ผมมีสิทธิและเสรีภาพครับ" รวมถึงโพสต์ภาพเข้าร่วมชุมนุมในวันที่ 29 สิงหาคม พร้อมข้อความว่า ขอให้ทุกคนสู้ สู้จนกว่าจะมีประชาธิปไตย

นักศึกษาหนุ่ม เล่าว่า ระหว่างเรียนได้พักอาศัยในบ้านพักข้าราชการตามสิทธิของบิดาที่เป็นข้าราชการหน่วยงานแห่งหนึ่ง ส่วนบิดาไม่ได้อยู่ด้วยกันที่บ้านพัก แต่ไปอยู่กับภรรยาใหม่ ช่วงที่ผ่านมาตนเองจะไปร่วมกิจกรรมเคลื่อนไหวทางการเมืองเป็นประจำ เพราะต้องการแสดงจุดยืนทางการเมืองเหมือนกับคนอื่นๆ  

ปรากฏว่าระยะหลังบิดาได้มาเตือนและห้ามไม่ให้ไปร่วมม็อบ โดยบอกว่าเป็นห่วง ซึ่งตนเองก็ยืนยันแล้วว่าไปร่วมชุมนุมอย่างสันติ กระทั่งมาทราบภายหลังว่าบิดาถูกหัวหน้างานกดดัน เพราะไม่พอใจที่ลูกหลานข้าราชการไปร่วมม็อบ ถึงขั้นที่หัวหน้างานของบิดาได้มาพูดคุยกับตนเอง มาสอบถามถึงเหตุที่ไปม็อบว่าไปทำอะไร แล้วได้อะไร ทั้งยังถามถึงครอบครัวญาติพี่น้องอย่างละเอียด ทำให้ตนเองเริ่มรู้สึกถูกคุกคามจากผู้ใหญ่  

ล่าสุดตนเองได้ไปร่วมคาร์ม็อบเมื่อวันที่ 29 สิงหาคม ที่ผ่านมา ปรากฏว่าวันรุ่งขึ้นบิดาได้มาพูดขอให้ตนเองออกไปจากบ้านพัก ให้ไปอยู่กับญาติที่อื่น เพราะไม่อยากมีปัญหากับหัวหน้างาน ทำให้ตนเองต้องเก็บกระเป๋าไปอยู่บ้านญาติ กระทบกับการเรียนในปีสุดท้ายเพราะต้องเดินทางไกลกว่าเดิมหลายสิบกิโลเมตร  

นักศึกษาหนุ่ม บอกว่า เรื่องที่เกิดขึ้นไม่โกรธพ่อ เข้าใจว่าพ่อคงไม่สบายใจและรู้สึกกดดัน และยอมออกจากบ้านพักมาเพราะไม่อยากให้พ่อหนักใจ พยายามทำความเข้าใจ แต่เรื่องที่เกิดขึ้นอยากสื่อสารกับหัวหน้างานของพ่อและสังคมว่า ลูกข้าราชการไปม็อบผิดตรงไหน เพราะเป็นเสรีภาพในการแสดงออก และการไปม็อบไม่ได้เลวร้าย เป็นการไปแสดงจุดยืนในฐานะประชาชนคนหนึ่ง อยากให้คนที่เป็นผู้ใหญ่ยอมรับความคิดเห็นที่แตกเห็นต่างมากกว่านี้   

 

 

ด้านชาวเน็ตออกมาแสดงความคิดเห็นว่า 

1. อำนาจอยู่ที่หัวหน้าหน่วยงาน เขาจะให้อยู่ ไม่ให้อยู่
2. การที่แสดงออกทางการเมืองไม่ผิดครับ แต่หัวหน้าหน่วยงานมีหน้าที่รักษาความสงบเรียบร้อยภายในขอบเขตที่รับผิดชอบ การที่คุณไปม็อบและแสดงออกอย่างสุดโต่งอาจนำมาซึ่งความขัดแย้ง ความแตกแยก ในชุมชนที่เขาดูแล
3. การไปม็อบมีความเสี่ยงเรื่องโรคติดต่อด้วย
4 ไม่ได้มีใครว่าคุณไปฆ่าคนตาย แยกแยะหน่อย โตจนบรรลุนิติภาวะแล้ว
5. สุดท้ายก็พ่อคุณนั่นแหละที่เกรงใจหน่วยงาน เกรงใจหัวหน้า เกรงใจชุมชน คุณควรคุยกับพ่อคุณ ไม่ใช่มางอแงออกสื่อ ถ้ายังไม่โตพอที่จะพึ่งพาตัวเองได้ก็ให้พูดคุยกับคนที่คุณกำลังพึ่งพาเขาอยู่ดีๆ อย่าห้าวเป้งแล้วงอแงแบบนี้