กลายเป็นกระแสฟีเวอร์ เป็นที่พูดถึงในโลกโซเชียลมีเดียอย่างมาก ต่อการออกมาไลฟ์สดของ พระมหาไพรวัลย์ วรวณฺโณ พระประจำวัดสร้อยทอง กรุงเทพมหานคร ซึ่งได้สนทนาธรรมกับ พระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต พระนักเทศน์ชื่อดัง ผ่านทางเพจเฟซบุ๊ก จนเรียกยอดคนเข้าชมกว่า 2 แสนครั้ง แต่ในบรรยากาศของการสนทนาธรรมที่เป็นไปด้วยความสนุกสนาน และเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะดังกล่าว เมื่อถูกเผยแพร่ออกไป กลับทำให้ชาวพุทธบางกลุ่มมองว่า ไม่เหมาะ ไม่ควร ทำให้ศาสนาเสื่อม

ล่าสุด ทางพระมหาไพรวัลย์ วรวณฺโณ จึงต้องออกมาชี้แจงถึงเรื่องนี้ผ่านเฟซบุ๊ก ระบุข้อความว่า ไม่สำรวมแบบนี้ใครจะศรัทธา หัวเราะ = ศาสนาเสื่อม อาตมาคิดว่า แน่นอนทีเดียวในการที่อาตมาเปลี่ยนรูปแบบ และวิธีการในการเผยแผ่ศาสนาแล้ว จะต้องมีชาวพุทธบางกลุ่มมองว่า ไม่เหมาะ ไม่ควร ทำให้ศาสนาเสื่อม หรือทำให้คนหมดศรัทธา ไม่ว่าชาวพุทธกลุ่มนั้น จะมองแบบไหน อาตมาขอยอมรับ และไม่ขอปฎิเสธเลย

อาตมาจะเขียนให้ชัดอีกครั้งว่า เหมาะสมทั้งหมด ไม่มีทางเป็นไปได้ และไม่เหมาะสมทั้งหมด ก็อาจไม่มีอยู่จริง ธรรมะมันเหมือนกับอะไรบางอย่าง ซึ่งมีหลายระดับและเหมาะกับคนแต่ละช่วงวัยแตกต่างกันไป บางคนอาจจะชอบกับรสขมของอเมริกาโน่ ในขณะที่บางคนอาจกินได้แค่ลาเต้อย่างเดียว

อาตมาปลื้มใจมากนะ วันนี้มีโยมคณะหนึ่งมาขอพบอาตมา อาตมาถามเขาว่า พวกโยมมาจากไหน พวกเขาตอบว่า มาจากบ้านค่ะ (สภาพพพพนะน้องนะ) ฟังแบบนี้ก็โล่งใจ อาตมาจึงเข้าไปสนทนาด้วย (คือถ้าบอกว่า มาจากโรงพัก ก็อาจจะคิดหนักหน่อย)

ในคณะที่ว่านี้ มีโยมผู้หญิง 2 คน เป็น 2 แม่ลูก คนแม่ชื่อว่าโยมผึ้ง ส่วนคนลูกอาตมาจำชื่อไม่ได้ (ถ้าจำได้เดี๋ยวค่อยมาเขียนใส่ทีหลัง) (จำได้แล้วชื่อพิ้งกี้)

ความพิเศษของสองแม่ลูกนี้ ก็คือว่า โยมผู้หญิงที่เป็นลูก ตอนนี้เธออายุ 22 ปี เมื่อตอนที่เธออายุ 18 คือเมื่อ 4 ปีที่แล้ว โยมพิ้งกี้ ได้ตัดสินใจขออนุญาตแม่ของเธอเพื่อที่จะเลิกนับถือศาสนา และกลายเป็นคนที่ไม่มีศาสนา ทั้งโดยพฤตินัยและนิตินัย 

เธอให้เหตุผลว่า ศาสนาที่เธอเข้าใจในตอนหลัง กับศาสนาที่เธอได้รับการปลูกฝังมาไม่เหมือนกัน ศาสนาแบบปลูกฝัง เป็นเรื่องอะไรที่เข้าใจยากมาก เต็มไปด้วยเรื่องเกินจริง ไม่มีเหตุผล เคร่งครัด และเต็มไปด้วยข้อจำกัด ในขณะที่ศาสนาที่เธอเข้าใจในตอนหลัง กลับไม่ใช่อะไรเลย
 
อาตมาคุยกับโยมผึ้งผู้เป็นแม่ โยมผึ้งบอกว่า ด้วยการที่ตัวเองเป็นครูด้วย ตอนนั้น ก็เผื่อใจไว้แล้ว คือไม่คิดที่จะขัดขวางลูก และพร้อมเสมอในการรับฟังเหตุของลูก หากต้องการจะเลิกนับถือศาสนา เธอแนะนำให้ลูกของเธอไปจัดการเรื่องบัตรประชาชน ตามความประสงค์อย่างที่ลูกอยากจะเป็น 

เธอบอกว่า เธอถามลูกว่า แล้วหนูจะนับถืออะไร ยึดเหนี่ยวอะไร ลูกของเธอก็ตอบว่า หนูขอนับถือตัวเองและมีแม่เป็นที่ยึดเหนี่ยวก็พอ ลูกของเธอสักคำว่าแม่ ไว้ที่หน้าอกด้วย โยมผึ้งกล่าว

โยมผึ้งเล่าต่อไปว่า สิ่งที่เป็นเรื่องที่เธอรู้สึกตกใจและเซอร์ไพรส์เป็นอย่างมาก คือตลอดระยะเวลา 4 ปี นับตั้งแต่ที่ลูกของเธอเลิกนับถือศาสนา ลูกของเธอแทบจะไม่เข้าวัดเลย ไม่เข้าร่วมพิธีกรรมทางศาสนาใดๆ เลย ถ้าไปวัดด้วยกัน ลูกเธอมักจะขอรออยู่ด้านนอกตลอด

โยมผึ้งกล่าวว่า การที่ลูกของเธอเลิกนับถือศาสนา บางครั้งก็นำความลำบากใจมาให้กับเธอบ้าง บางครั้งเธออยากไปปฎิบัติธรรมที่วัดต่างจังหวัดตามคำแนะนำของเพื่อน แต่เมื่อลูกไม่ไปด้วย ก็ทำให้เธอเดินทางไปไม่ได้ ในความไม่เห็นตรงกันเรื่องศาสนานี้ ทำให้โยมผึ้งกับลูกสาวของเธอแทบจะไม่ค่อยคุยกันเลย