นักแสดงหนุ่ม เขต ธาราเขต เพ็ชร์สุกใส เปิดใจผ่านทางรายการ คุยแซ่บshow ทางช่องวัน31 โดนพิษโควิด งานละครไม่มี ต้องอาศัยเงินเก่าประทังชีวิต จนหมุนเงินไม่ทัน ต้องเอาเสื้อผ้า-รองเท้า ออกมาขาย เพื่อความอยู่รอด 

เห็นว่ากระทบถึงขั้นต้องขายของเลย? 
“ต้องบอกว่ามันโดนตั้งแต่ปีที่แล้วที่ทุกอย่างชะงักแบบเราไม่ได้ตั้งตัวเลย ถ้าเราไม่มีเงินเก็บจากละครเก่าๆ ที่ทำไว้ก็เหนื่อยเหมือนกัน ยอมรับว่าหมุนเงินไม่ค่อยทัน ก็จำเป็นต้องระบายของบางอย่าง”

อะไรบ้างที่บอกว่าเอาของในบ้านมาขาย?
 “มีทั้งรองเท้า เสื้อผ้าที่เราใส่ถ่ายรายการแล้ว เมื่อก่อนเป็นคนชอบรองเท้ามาก ตอนนี้ก็เบาลงแล้วครับ”

รองเท้าคู่ที่แพงที่สุดเท่าไหร่? 
“มีถึง 20,000 บาทครับ แต่เวลาขายก็ขายต่ำกว่าทุน ขายในราคาของร้อนตอนนั้นไปประมาณ 6-7 คู่ได้ครับ”

แล้วเวลาขายรู้สึกเสียดายไหม? 
“เสียดายครับ ผู้ชายส่วนใหญ่ถ้าคนรักรองเท้าจะรักมาก กว่าเราจะได้คู่นี้มา บางคู่เราต้องต่อแถวบ้าง ฝากคนซื้อมาจากต่างประเทศบ้าง แต่ช่วงนั้นก็ต้องยอม เพื่อความอยู่รอดของเรา”

แล้วมาเป็นนักแสดงตอนอายุเท่าไหร่? 
“น่าจะประมาณเกือบๆ ขึ้น ม.6 เริ่มต้นก็ไปแคสต์งานปกติเลย เขาเรียกไปแคสต์ตลอดเลย เขตก็ไม่ไป เพราะว่ากลัว แล้วเราไม่รู้ระบบของการแคสต์งานเลย แต่สุดท้ายก็ยอมไป โฆษณาแรกเป็นตัวประกอบ แล้วเริ่มเด็ก ม.5-ม.6 มีเงินหลักหมื่นมันเยอะมากนะ แล้วเราก็ใช้แบบสุรุ่ยสุร่ายเลย ตอนนั้นเติมเต็มทุกอย่างที่ขาดในชีวิตเลย ซื้อของ เสื้อผ้า เที่ยวเต็มเหนี่ยวเลยครับ เพราะว่าเราเป็นเด็กบ้านนอกที่ไม่มี พอเรามีเงินเราก็ใช้”

เห็นว่าไปถูกตาคุณแดง หมายมั่นอยากให้เป็นแถวหน้าของช่อง7? 
“ตอนนั้นได้เจอพี่กบ พามาแคสติ้งที่ทางช่อง เขาก็โอเค ทำการปรับลุกส์ให้เราหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการแต่งตัว ตอนนั้นผมแต่งตัวไม่เป็นเลย”

แล้วทำไมจู่ๆ กลายเป็นนักแสดงอิสระ? 
“พอเราทำงานมาได้สักระยะนึง อยู่กับทางช่องมาเกือบ 8 ปีได้ ก็เจอทุกบทบาท ทุกการแสดง เราได้ลองทำมาเกือบหมดแล้ว วันแรกที่คิดว่าจะออกหรือไม่ออกเนี่ยเครียดมากๆ ได้ปรึกษาพี่ๆ หลายคน ถ้าผมออกมาจะเป็นแบบไหนเพราะว่าผมมาไล่ๆ กับพวกพี่เขา กลัวออกมาแล้วไม่มีอะไรทำ กลัวไม่รู้ว่าจะต้องไปซ้ายไปขวา กลัวไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มต้นกับใครก่อน เพราะว่าเราอยู่บ้านหลังนี้มาตลอด ก็ต้องขอบคุณบ้านหลังนี้ที่สร้างเรามาเป็นเขต ธาราเขต ได้สุดท้ายก็ตัดสินใจเราจะเดินหน้ามันไม่ได้อยู่ที่เขา มันอยู่ที่ใจเรา เราเลยไม่ต่อสัญญา วันนั้นก็เคว้งเลย แล้วก็หายไปเลยเกือบปีครึ่ง สองปี”

 

ตอนนั้นเขาได้มียื้อ หรือบอกอะไรเราไหม? 
“เขาก็ไม่ได้ยื้อนะครับ เพราะว่าเราได้คุยกับเขาจบกันโอเคครับ เราบอกเลยว่าเขามองเราแบบไหน มองเราในทิศทางไหน เพราะว่าผมโตแล้วนะครับ ผมต้องวางเป้าหมายชีวิตแล้วว่าผมต้องทำอะไรต่อหลังจากนี้ เราได้วางแผนการใช้เงิน การใช้ชีวิต ฉันจะเล่นละครเท่านี้ๆ หรือต้องทำอะไรบ้าง เขาก็อาจจะยังไม่มีเป้าหมายที่แน่ชัดให้เรา เราก็เลยรู้สึกโอเค งั้นเราออกไปท่องโลกดีกว่า”

เกี่ยวกับเราน้อยใจไหม ช่วงหลังๆ เราไม่ได้รับบทพระเอก?
 “ผมเคารพในการตัดสินใจของผู้ใหญ่ทุกครั้ง เพราะว่าการที่เขาเลือกตัวละครมาให้เรา ผมคิดว่าเขาคิดดีแล้ว แล้วผมก็ได้ทำหน้าที่ของสิ่งเหล่านั้น ไม่ว่าจะเป็นการแสดงต่างๆ ถ้าใครได้ติดตาม ไม่ว่าจะเป็นบทอะไรก็ตาม เขตทุ่มเทกับมันแบบ 100% เขตเป็นคนที่รักการแสดงมาก และทุกครั้งที่แสดง เขตทำการบ้านค่อนข้างเยอะ เมื่อก่อนเราผิดพลาดเยอะ เรารู้สึกว่าต้องทำการบ้านเยอะขึ้น ผมเลยปรับแนวคิดตัวเองใหม่ทุกตัวละครมีความสำคัญหมด ทำยังไงก็ได้ให้เขาสนใจเรา”