เมื่อวันที่ 31 ธันวาคม 2564 นางสาวสุนิตา วิงวอน นายสัตวแพทย์ปฏิบัติการ ส่วนอนุรักษ์สัตว์ป่า สบอ.2 เปิดเผยว่า เมื่อวันที่ 30 ธันวาคม 2564 เวลาประมาณ 03.00 น. “พังฟ้าใส” ลุกไม่ขึ้น ไม่มีแรงยันตัวขึ้น เนื่องจากไม่ยอมกินนม ต่อมาเวลาประมาณ 08.00 น.เป็นต้นมา อาการดีขึ้นเนื่องจากได้รับนมสำหรับลูกช้าง สามารถลุกขึ้นยืนเองได้ เดินเล่นได้ และร่าเริงตามปกติ จึงงดการทำแผลล้างแผล โดยฉีดยาฆ่าเชื้อแก้ท้องเสีย ยาลดไข้และยาบำรุง และให้สารละลายทางหลอดเลือดดำ พร้อมให้อ๊อกซิเจน อย่างต่อเนื่อง มีอุณหภูมิเฉลี่ย 39 องศาเซลเซียส มีภาวะการขาดน้ำ อุจจาระเหลวเป็นน้ำ เวลาประมาณ 18.00 น.พังฟ้าใสเริ่มมีอาการทรุดลง ไม่กินนม นอนนิ่ง

จนกระทั่งเวลาประมาณ 21.00 น.พังฟ้าใสมีอาการท้องอืด หัวใจหยุดเต้น และหยุดหายใจกะทันหัน ทางทีมสัตวแพทย์ได้ทำการกู้ชีพโดยการปั๊มหัวใจ ให้ยากระตุ้นการเต้นของหัวใจ ยากระตุ้นการหายใจ และเจาะท้องเพื่อระบายแก๊สออกจากกระเพาะ แต่สุดท้ายไม่สามารถกู้ชีพได้ พังฟ้าใสได้เสียชีวิตลงเมื่อเวลาประมาณ 21.40 น.หลังจากนี้จะมีการทำพิธีสงฆ์ ผ่าชันสูตรซากในวันนี้

สำหรับ “พังฟ้าใส” เป็นลูกช้างป่าเพศเมีย อายุประมาณ 2-3 เดือน ติดบ่วงดักสัตว์ของพรานป่าในพื้นที่ป่า อ.แก่งหางแมว จ.จันทบุรี เมื่อวันที่ 28 พฤศจิกายน ที่ผ่านมา ซึ่งชาวบ้านที่บังเอิญมาพบได้ติดต่อเจ้าหน้าที่อุทยานแห่งชาติน้ำตกเขาสิบห้าชั้นให้เข้าช่วยเหลือ เมื่อปฐมพยาบาลเบื้องต้นพบว่าลูกช้างน้อยขาหน้าด้านขวาถูกบ่วงรัดจนเกือบขาด นอกจากนี้ต้นขาด้านซ้ายก็ยังพบกระสุนปืนฝังอยู่

หลังจากนั้น เจ้าหน้าที่อุทยานแห่งชาติน้ำตกเขาสิบห้าชั้น ได้ประสานทีมสัตว์แพทย์เข้ามาให้การช่วยเหลือก่อนนำตัวไปรักษาบาดแผล ที่หน่วยพิทักษ์อุทยานแห่งชาติ ที่ ขช.1 (เขาหินขวาก) ก่อนที่จะมีการส่งตัวมารักษาตัวต่อที่ “สวนนงนุชพัทยา” จ.ชลบุรี