เมื่อเวลา 10.00 น. วันที่ 19 มีนาคม 2565 น.ส.พิมพ์ชนก ประจำค่าย นายสัตวแพทย์ ศูนย์วิจัยและพัฒนาทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งอ่าวไทยตอนกลาง ได้รับแจ้งจาก นายวัชรินทร์ สุวพิศ ปลัดองค์การบริหารส่วนตำบลสะพลี ว่ามีชาวบ้านพบเต่าตะนุตาย บริเวณชายหาดทุ่งวัวแล่น ม.8 ต.สะพลี อ.ปะทิว จ.ชุมพร จึงรุดไปตรวจสอบ

ในที่เกิดเหตุอยู่หน้าโรงแรมนานาบิช พบเต่าตะนุ สภาพติดอยู่ในลอบหมึกของชาวประมงพื้นบ้าน ลำตัวจากหัวถึงปลายกระดองหลัง ยาว 65 ซม.กระดองจากขวามาซ้าย กว้าง 37 ซม.น้ำหนัก 36 กก.ตาถลน เปลือกผิวบนกระดองหลุดร่อน คาดตายมาแล้วไม่ต่ำกว่า 2 วัน

โดยนายวัชรินทร์ ศรีสงคราม อายุ 32 ปี อยู่บ้านเลขที่ 55/9 ม.6 ต.นาชะอัง อ.เมือง จ.ชุมพร ซึ่งเป็นผู้แจ้ง เปิดเผยว่า ตนเป็นคนสวนอนู่ที่ โรงแรมนานาบีช ซึ่งขณะเก็บขยะอยู่ริมสระ ได้มีแขกที่มาพัก มามองให้ไปช่วยเต่า ซึ่งลอยติดเครื่องจับปลาของชาวประมง ตรเองจึงได้คว้ามีด เพื่อไปตัดอวน เมื่อไปถึงริมชายหาด ก็พบเต่าอยู่อยู่ใกบ้ติดชายฝั่ง จึงเดินลุยน้ำไปหวังจะช่วยให้เต่าได้ปลอดภัย แต่สิ่งที่เห็นด็พบว่าเต่าได้ตายขึ้นอืดแล้ว จึงได้ลากขึ้นฝั่งในสภาพที่ติดอยู่กับลอบวางหมึกของชาวประมงชายฝั่ง แล้วได้โทรแจ้งทางปลัด อบต.สะพลี ดังกล่าว

ด้านสัตว์แพทย์ฯสันนิษฐานเบื้องต้น เต่าตะนุ คงจะเห็นถุงพลาสติกในลอบ คิดว่า เป็นแมงกะพรุน ซึ่งเป็นอาหารของเขา จึงว่ายเข้าไปแล้วออกไม่ได้ พยายามดิ้นรนจนเปลือกกระดองหลุด และจมน้ำตายไปในที่สุด

สำหรับการวางลอบดักปลาหมึกของชาวประมงชายฝั่ง มักจะใช้ถุงพลาสติกที่เป็นสีขาวขุ่น ผูกตัวลอบด้านใน เพื่อดึงดูดให้หมูกว่ายเข้ามาแล้วเกาะถุงเพื่อวางไข่ ซึ่งชาวประมงก็จะได้ทั้งหมึกและไข่หมึก