เมื่อวันที่ วันที่ 28 ธ.ค. 65 ผู้สื่อข่าวประจำ จ.สุรินทร์ ได้รับการประสานจากนายสำรวล พรหมสะอาดและผู้ปกครองเด็กนักเรียนโรงเรียนบ้านหนองเหล็ก ต.หนองเหล็ก อ.ศีขรภูมิ จ.สุรินทร์ ว่าต้องการให้สื่อช่วยนำเสนอข่าว หลังจากเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา(23 ธ.ค.65)ทางโรงเรียนบ้านหนองเหล็ก ได้นำเด็กนักเรียนไปเข้าค่ายลูกเสือไพรวิจิตร อยู่ที่ตำบลเมืองลีง อ.จอมพระ จ.สุรินทร์ แล้วถูกกลุ่มนักเรียนจากจังหวัดบุรีรัมย์ ที่มาเข้าค่ายด้วยเช่นกัน รุมทำร้ายแบบ 20 ต่อ 7 คน ระหว่างพักเที่ยง แถมมีอาวุธ ทั้งมีด เหล็ก และไม้ หวังจะเอาให้ตาย ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน โดย 1ใน 7 คนนั้น ถูกไม้ตีเข้าที่กกหู ครูต้องนำตัวส่งโรงพยาบาลให้หมอเอกซเรย์สมอง โชคดีที่สมองไม่เป็นอะไร หลังจากนั้นเรื่องก็เงียบหายไปเลย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้ง ผอ.โรงเรียน และครู ไม่เคยมาสอบถามอาการ หรือพูดถึงเรื่องราวที่มันเกิดขึ้น ทั้งๆที่บ้านก็อยู่ติดกับโรงเรียน ที่ต้องการให้สื่อนำเสนอเรื่องนี้ก็เพื่อต้องการให้ ทั้งทางโรงเรียนและค่ายลูกเสือ มีมาตรการในการดูแลเด็กให้มีความปลอดภัยมากกว่านี้ ไม่อยากให้เป็นเรื่องวัวหายแล้วล้อมคอก เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ทำไมเด็กถึงมีอาวุธมีดไปเข้าค่ายได้ ถ้าเกิดเด็กตายจะรับผิดชอบไหวหรือ

ผู้สื่อข่าวจึงลงพื้นที่ไปยังบ้านเลขที่ 131 ม.5 ต.หนองเหล็ก ซึ่งเป็นบ้านนายสำรวล พรหมสะอาด อายุ 65 ปี และพบกับผู้ปกครองเด็กนักเรียนชายที่ถูกทำร้าย พร้อมทั้งตัวนักเรียนด้วย เป็นเด็กนักเรียนในระดับชั้นมัธยมปีที่ 1-3 โดยได้เปิดเผยกับผู้สื่อข่าวว่า เหตุเกิดเมื่อวันศุกร์ที่ 23 ธันวาคม 2565 ที่ผ่านมา โดยครูได้นำนักเรียนไปเข้าค่ายลูกเสือที่ค่ายไพรวิจิตร ที่ตำบลเมืองลีง ในขณะนั้นก็มีนักเรียนจากโรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดบุรีรัมย์ มาเข้าค่ายดัวย ในตอนแรกเมื่อเจอกันก็มีนักเรียนจากโรงเรียนที่มาจากจังหวัดบุรีรัมย์ตะโกนเข้ามาและเกิดท้าทายกันขึ้น จากนั้นในช่วงเที่ยงวัน ขณะที่พักในห้องพักก็ได้มีกลุ่มนักเรียนจากโรงเรียนในจังหวัดบุรีรัมย์ประมาณ 20 กว่าคน เข้ามาและดึงเพื่อนของตนออกไปแล้วรุมทำร้าย พวกตนจึงได้เข้าไปช่วย จนเกิดการตะลุมบอลกันขึ้น ซึ่งอีกฝ่ายมีทั้งท่อนไม้ มีดพกสั้น และช้อนช่อมที่แหลมกับเหล็ก เข้ามาทำร้ายพวกตน ตนถูกตีด้วยท่อนไม้อย่างแรงระหว่างกกหูกับศีรษะ และได้รับบาดเจ็บที่นิ้วมือด้วย ก่อนที่ทั้ง 2 ฝ่ายก็ได้รับบาดเจ็บไปตามๆกัน และแยกย้ายกันไป โดยขณะเกิดเหตุ ไม่มีเจ้าหน้าที่ของค่าย ครู อยู่ตรงนั้น หลังเกิดเหตุได้ไปหาครูและครูได้พาไปให้หมอที่โรงบาลเอกซเรย์สมองดู แต่ไม่เป็นอะไร ก่อนพามาส่งที่บ้าน และครูได้พาเด็กทั้งหมดกลับมาบ้านเลย จากที่จะเข้าค่ายที่นั่นคืนหนึ่ง จากนั้นทุกอย่างก็เงียบไปเลย ไม่มีใครถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้นอีกเลย และจากการสอบถามเด็กนักเรียนเพิ่มเติม บอกว่ามีการเอามีดมาจี้ด้วย ก่อนที่จะรากออกไปรุมตีข้างนอก และลักษณะท่าทางเหมือนเมาอะไรมาสักอย่าง นอกจากนี้ยังทราบว่ากลุ่มนั้นเคยไปทำแบบนี้มาครั้งหนึ่งแล้ว แต่ไม่รู้ที่ไหน

นายสำรวล พรหมสะอาด ตาของเด็กชาย บี นามสมมุติ (ด.ช.อรรณวินทร์ สมฤทธิ์ ม.3) บอกว่า เวลาลูกหลานไปแบบนี้เราก็ฝากชีวิตไว้กับคุณครู และฝากชีวิตไว้กับค่ายตรงนั้น แต่เด็กโดนตีในห้องมันเสียความรู้สึก เพราะสถานที่ตรงนั้นเป็นค่ายใหญ่ ระดับจังหวัดระดับประเทศ แต่ละโรงเรียนให้ความไว้วางใจ แต่เมื่อเด็กไปแล้วความปลอดภัยตรงนั้นมันไม่มีเลย อยากให้ค่ายมีมาตรการให้ดีกว่านี้หน่อย ดีที่เด็กมันป้องกันตัวเองได้ถ้าป้องกันตัวเองไม่ได้ก็ต้องขนเป็นศพมา แล้วทางโรงเรียนก็ไม่ได้ใส่ใจสนใจเด็กที่โดนและบาดเจ็บมา มาครั้งเดียวตอนที่พาเด็กกลับจากโรงพยาบาลมาส่งที่บ้านแล้วก็มาขอโทษ มาขอโทษแค่นั้นแล้วก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลย บอกแค่ว่าเด็กมันทะเลาะวิวาทย์กัน เหตุเกิดเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาตอนนี้ก็ยังเงียบ ไม่มาเยี่ยมยามถามข่าวเลย ทาง ผอ.โรงเรียนก็เงียบ ขนาดเด็กไปโรงเรียน ผอ.ยังไม่ถามเด็กเลยว่าเป็นอย่างไร แล้วอย่างค่ายก็ต้องมีมาตรการป้องกันชีวิตเด็กด้วย อย่างพวกมีดหรืออาวุธต่างมันเอาไปได้อย่างไร ต้องช่วยกันตรวจตราตรวจสอบ ไม่ใช่จะรับเงินค่าสถานที่อย่างเดียว แทนที่เด็กเข้าไปจะได้ความรู้แต่กลับได้อันตรายกลับมาแทน ถ้าเด็กไปเข้าค่ายตามดงตามป่ามันทะเลาะกัน มีมีดมีไม้ก็ไม่ว่ากันเพราะมันเอามีเอาขวานไปทำกับข้าว แต่ที่นี่กับข้าวอะไรก็ทำเตรียมให้หมดแล้ว คือมันเตรียมตัวไปเพื่อจะฆ่าคนโดยเฉพาะเลย พอเกิดเหตุมาค่ายก็เมินเฉย