นายก้องเกียรติ เต็มตำนาน ผู้อำนวยการสำนักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่ 2 เปิดเผยจากรายงานการดูแลช้างป่าตุลาว่า นายสัตวแพทย์ไพโรจน์ พรมวัฒน์ ระบุว่า วานนี้ (13 สิงหาคม 2566 ) เวลา 04.00 น.สัตวแพทย์ และเจ้าหน้าที่ประจำศูนย์ช่วยเหลือสัตว์ป่าที่ 2 (กระบกคู่) เข้าช่วยเหลือลูกช้างป่าในการพยุงตัวลุกยืน โดยก่อนหน้านี้สัตวแพทย์ตรวจพบว่าลูกช้างป่า มีอาการป่วยด้วยภาวะโรคกระดูกบาง (metabolic bone disease) จากนั้นสัตวแพทย์ได้ทำการรักษาโรคกระดูกบางรวมถึงเฝ้าระวังและติดตามอาการการใช้ขาของลูกช้างป่ามาอย่างต่อเนื่อง

ต่อมาพบว่า ลูกช้างป่าไม่สามารถลุกยืนได้หลังจากการนอนของคืนวันที่ 13 สิงหาคม เจ้าหน้าที่จึงได้เข้าช่วยเหลือโดยการใช้เครนยกตัวเข้าช่วยพยุงตัวให้ยืนขึ้น จากนั้นสัตวแพทย์ได้ทำการตรวจร่างกายพบว่า ขาหน้าทั้ง 2 ข้างมีอาการอ่อนแรง บวม ข้อเท้าขาหน้าทั้งสองมีการงอ ไม่ขยับเดิน จึงได้ทำการให้ยาลดปวด ลดอักเสบ และพันขาลดการปวดการอักเสบ โดยตลอดทั้งวัน พบว่าลูกช้างป่า ไม่สามารถใช้ขาช่วยพยุงตัวให้ยืนขึ้นได้ จึงได้ทำการให้นอนพัก และให้เจ้าหน้าที่ติดตามอาการอย่างใกล้ชิด ตลอด 24 ชั่วโมง

 

กระทั่งเวลา 18.00 น.ของวันเดียวกัน พบว่าลูกช้างป่า เริ่มมีอาการหายใจช้าลง ลิ้นเริ่มมีสีซีด และมีภาวะหัวใจหยุดเต้น สัตวแพทย์และเจ้าหน้าที่จึงได้เข้าช่วยเหลือปฐมพยาบาลอย่างเร่งด่วน ด้วยการทำ CPR เพื่อกระตุ้นการหาย แต่พบลูกช้างป่า ไม่มีการตอบสนอง และเสียชีวิตในเวลาต่อมา

สำหรับสาเหตุการเสียชีวิตเบื้องต้นเกิดการภาวะบาดเจ็บรุนแรงของกระดูกต้นขาหน้าทั้ง 2 ขาหัก (Humerus fracture) ทำให้เกิดการช็อคตามมา (Pain shock) โดยหลังจากนี้สัตวแพทย์จะทำการชันสูตรเพื่อหาสาเหตุและเก็บตัวอย่างส่งตรวจทางปฏิบัติการเพื่อยืนยันถึงสาเหตุการเสียชีวิต